بررسی تاثیر آموزش راهبردهای یادگیری معکوس بر خلاقیت، یادگیری خود تنظیم و توجه تحصیلی دانش آموزان ابتدایی ناحیه یک قزوین

تحقیق حاضر با هدف بررسی اثر بخشی راهبردهای یادگیری معکوس بر خلاقیت، یادگیری خودتنظیم و توجه تحصیلی دانش آموزان دختر ابتدایی ناحیه یک قزوین انجام شد. پژوهش از حیث هدف جزو مطالعات کاربردی و از نظر شیوه، یک مطالعه نیمه تجربی طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری تحقیق شامل دانش آموزان ابتدایی ناحیه یک قزوین در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۴ است نمونه این پژوهش شامل ۴۰ نفر از جامعه میباشد که از طریق نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای بدین صورت که در ابتدا ۲ مدرسه از هر مدرسه ۱ کلاس و از هر کلاس ۲۰ نفر انتخاب شدند صورت تصادفی در گروه گواه ۲۰) نفر و در گروه آزمایش ۲۰) نفر) قرار میگیرند. ابزار اندازه گیری سه پرسشنامه خلاقیت تورنس (۲۰۱۲) پرسشنامهی خودتنظیم تموزیک (۲۰۲۰) پرسشنامه توجه تحصیلی بابایی(۱۳۹۹) و برنامه مداخله آموزش راهبردهای یادگیری معکوس در گروه آزمایش در ۸ جلسه ۷۰ دقیقه ای بر اساس پروتکل برگمن و سمز (۲۰۰۵) اجرا شد جهت برآورد ضریب پایایی پرسشنامه از ضریب آلفای کرونباخ استفاده شد که ضریب آلفا برای پرسشنامهها به ترتیب ۰/۸۰ ،۰/۷۸ و ۰/۸۸ به دست آمد. پس از تدوین فرضیات تحقیق جهت تحلیل داده های تحقیق که توسط نرم افزار SPSS۲۶ انجام پذیرفت، ابتدا به بررسی توصیفی دادههای تحقیق پرداخته شد و ضمن بررسی فرض نرمالیتی توزیع متغیرها از طریق آزمون کلموگروف-اسمیرنوف، با استفاده از ازمونهای تحلیل کواریانس یک و چندمتغیره به آزمون فرضیات تحقیق پرداخته شد. نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل دادهها نشان داد که استفاده از آموزش راهبردهای یادگیری معکوس برای دانش آموزان به طور معناداری میزان خلاقیت ، یادگیری خودتنظیم و توجه تحصیلی در آنها را بهبود میبخشد. با توجه به یافتههای تحقیق پیشنهاد می شود، استفاده از آموزش مبتنی بر یادگیری معکوس در کارگاههای آموزشی و تربیتی بیش از پیش مورد توجه معلمان، مربیان پرورشی و والدین قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

آموزش راهبردهای یادگیری معکوس ، خلاقیت ، یادگیری خودتنظیم ، توجه تحصیلی