اثر بخشی آموزش مهارتهای خودمحوری بر اضطراب آزمون و دستاوردهای تحصیلی دانش آموزان دوره ابتدایی شهرستان شهریار

هدف این پژوهش تبیین اثر بخشی آموزش مهارتهای خود محوری بر اضطراب آزمون و دستاوردهای تحصیلی دانش آموزان دوره ابتدایی شهرستان شهریار است. تحقیق از نوع تحقیقات تجربی با پیش آزمون و پس آزمون در دو گروه کنترل و آزمایش است. جامعه ی آماری آن کلیه دانش آموزان دوره ابتدایی شهرستان شهریار شامل ۵۹۹ نفر در قالب ۳۷ کلاس درس است که در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۲ مشغول به تحصیل بودند و از میان آنها ۹۲ نفر به روش تصادفی چند مرحله ای به عنوان نمونه آماری انتخاب و به صورت تصادفی در گروه آزمایش و گواه گمارش شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه اضطراب آزمون ساراسون(۱۹۷۵) و با پایایی ،۰/۹۳ آزمون اضطراب آزمون وان (TAI) با پایایی ۰/۸۹ و معدل نمرات نوبت دوم سال ۱۴۰۳-۱۴۰۲ و نوبت اول سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۲ است قبل از ارایه متغیر مستقل از دو گروه پیش آزمون به عمل آمد پس از آن در ۱۰ جلسه ۹۰ دقیقه ای مداخله متغیر مستقل(آموزش مدیریت استرس برای گروه آزمایش صورت گرفت. پس از آن پس آزمون اضطراب آزمون به عمل آمد و نمرات نوبت اول سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۳ پس آزمون دستاوردهای تحصیلی تلقی گردید نتایج با نرم افزار Spss ویرایش ۲۲ به روش تحلیل کوواریانس تجزیه و تحلیل گردید نتایج نشان داد که آموزش مهارتهای خود محوری بر اضطراب آزمون و دستاوردهای تحصیلی با ۰/۰۵> p تاثیر دارد لازم است که متولیان امر تعلیم و تربیت با توجه به نتایج این پژوهش آموزش مهارت های خودمحوری را در واحدهای آموزشی مد نظر خود قرار دهند.

کلیدواژه ها:

مهارتهای خود محوری ، اضطراب ، آزمون ، دستاوردهای تحصیلی