بررسی اثربخشی آموزش مهارت های یادگیری خودراهبر بر نشاط تحصیلی و خود نظم دهی تحصیلی در دانش آموزان ابتدایی شهر تویسرکان

هدف از انجام پژوهش حاضر تعیین میزان اثر بخشی آموزش مهارتهای یادگیری خودراهبر بر نشاط تحصیلی و خود نظم دهی تحصیلی در دانش آموزان ابتدایی شهر تویسرکان بود تحقیق حاضر از نظر هدف کاربردی است این تحقیق از نظر نوع دادهها کمی بوده و از نظر روش اجرا از دسته تحقیقات نیمه تجربی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل با استفاده از گزینش تصادفی است که دانش آموزان در دو گروه آزمایش و گروه کنترل میباشد جامعه آماری این پژوهش را کلیه دانش آموزان در مدارس ابتدایی شهر تویسرکان در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۲ می باشد برای گردآوری داده ها در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون از پرسشنامه استاندارد نشاط تحصیلی کلینجر ۲۰۰۲ و مقیاس خود نظم دهی به تحصیل رحمانی (۱۳۹۷) استفاده شد مداخله آموزش یادگیری خودراهبر از طریق بسته آموزشی یادگیری خودراهبر برگرفته شده از پایانامه کارشناسی ارشد رحمانی (۱۳۹۶) انجام شد این دوره آموزشی شامل هشت جلسه بود به که به صورت گروهی و در ۸ جلسه ۶۰ دقیقه ای برای گروه آزمایش اجرا شد و به گروه کنترل آموزشی داده نشد برای تحلیل داده ها از روش تحلیل کواریانس استفاده شد نتایج نشان داد که مداخله آموزش یادگیری خودراهبر بر نشاط تحصیلی و خود نظم دهی تحصیلی دانش آموزان اثربخش بود (۰.۰۰۱>p) همچنین آموزش یادگیری خودراهبر بر مولفه های نشاط تحصیلی و مولفه های خود نظم دهی تحصیلی دارای اثر بخشی بود

کلیدواژه ها:

یادگیری خودراهبر ، نشاط ، تحصیلی ، خود نظم دهی تحصیلی