بررسی اثر بخشی آموزش مهارتهای مبتنی بر خودمحوری بر باورهای تحصیلی ، دستاوردهای تحصیلی و یادگیری خودمدار دانش آموزان دوره دوم ابتدایی شهرستان زهک

این پژوهش با هدف بررسی اثر بخشی آموزش مهارتهای مبتنی بر خودمحوری بر باورهای تحصیلی ، دستاوردهای تحصیلی و یادگیری خودمدار دانش آموزان دوره دوم ابتدایی شهرستان زهک انجام شد. پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی است این پژوهش نیمه آزمایشی با دو گروه آزمایش و کنترل در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون می باشند. جامعه آماری تحقیق شامل دانش آموزان دوره دوم ابتدیی شهرستان زهک در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۲ است. نمونه این پژوهش شامل ۴۰ نفر از جامعه میباشد که از طریق نمونه گیری خوشهای چند مرحله ای بدین صورت که در ابتدا ۲ مدرسه از هر مدرسه ۱ کلاس و از هر کلاس ۲۰ نفر انتخاب شدند و سپس به صورت تصادفی در گروه گواه (۲۰) (نفر)و در گروه آزمایش، (۲۰) نفر) قرار میگیرند ابزار اندازه گیری سه پرسش نامه پرسشنامه دستاوردهای تحصیلی توسط جعفری (۱۳۹۳) ، پرسشنامه باورهای تحصیلی تحصیلی دانش آموزان آیکن (۱۹۷۸) پرسشنامه یادگیری خودمدار توسط فیشر و همکاران در سال (۲۰۰۱) و پکیج آموزش مبتنی بر خودمحوری بر اساس مدل آموزشی زیمرمن (۲۰۰۰)) برگزار شد. در تحلیل داده های تحقیق که توسط نرم افزار SPSS انجام پذیرفت ابتدا به بررسی توصیفی دادههای تحقیق پرداخته شد و ضمن بررسی فرض نرمالیتی توزیع متغیرها از طریق آزمون کلموگروف-اسمیرنوف با استفاده از آزمونهای تحلیل کواریانس یک و چندمتغیره به آزمون فرضیات تحقیق پرداخته شد. نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل دادهها نشان داد که استفاده از آموزش مهارتهای مبتنی بر خودمحوری برای دانش آموزان به طور معناداری میزان باورهای تحصیلی ، دستاوردهای تحصیلی و یادگیری خودمدار در آنها را بهبود می بخشد و این تاثیرگذاری هم به صورت کلی و هم به صورت جزئی مورد تایید بوده است.

کلیدواژه ها:

آموزش مبتنی بر خودمحوری ، باورهای تحصیلی ، دستاوردهای تحصیلی ، یادگیری خودمدار