اثر بخشی روش تدریس مشارکتی بر تفکر خلاق ، یادگیری خودراهبر و تعاملگرایی دانش آموزان دوره دوم ابتدایی ناحیه ۲ ارومیه

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر بخشی روش تدریس مشارکتی بر تفکر خلاق ، یادگیری خودراهبر و تعاملگرایی دانش آموزان دوره دوم ابتدایی ناحیه ۲ ارومیه انجام گرفت. روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با پیش آزمون- پس آزمون و گروه کنترل بوده و جامعه پژوهش حاضر را کلیه دانش آموزان ناحیه ۲ ارومیه در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۲ تشکیل دادند که به طور نمونه گیری در دسترس ۶۰ نفر از دانش آموزان از میان جامعه انتخاب شدند و سپس به صورت نمونه گیری در دسترس ۳۰ نفر در گروه آزمایش و ۳۰ نفر در گروه گواه قرار گرفتند. ابزارهای پژوهش به منظور جمع آوری دادهها مربوط به هر یک از متغیرها پرسشنامه یادگیری خودراهبر پیسا (۲۰۰۰) پرسشنامه تفکر خلاق حاتمی (۱۳۹۶) و پرسشنامه تعاملگرایی لوزیر (۱۹۹۳) بودند. نتایج حاصل از تحلیل کوواریانس نشان داد مداخله برنامهی تدریس مشارکتی در تفکر خلاق ذهنیت ،فلسفی، یادگیری خودراهبر و تعاملگرایی دانش آموزان تاثیر گذار بوده است براساس نتایج حاصل میتوان بیان نمود که مدارس با به کارگیری فرایند یادگیری مشارکتی میتوانند زمینه لازم جهت تفکر خلاق ، بهبود یادگیری و تعاملگرایی دانش آموزان را فراهم آورد.

کلیدواژه ها:

تدریس ، مشارکتی تفکر خلاق ، یادگیری خودراهبر ، رفتار اخلاقی