بررسی اثر بخشی آموزش کنترل خشم بر تاب آوری خشونت در روابط زوجین شهر هرسین

خشونت خانگی رفتار پرخاشگرانه ای است که دارای ابعاد مختلف جسمی، روانشناختی، آسیب اقتصادی و جنسی است و با توجه به عوارض قابل توجه آن بر زنان جزء اولویت های سلامت محسوب می شود. هدف اصلی این پژوهش بررسی اثر بخشی آموزش کنترل خشم بر تاب آوری خشونت در روابط زوجین شهر هرسین بود. مطالعه حاضر یک تحقیق نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون بود. آزمودنی ها تعداد ۲۰ زوج (۴۰) نفر زن و شوهر بودند که در سال ۱۴۰۲ از بین مراجعان به شورای حل اختلاف شهر هرسین انتخاب شده بودند. این تعداد به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. ابتدا آزمودنی ها پرسشنامه مقیاس تاکتیکهای تعارضی تجدید نظر شده (۲-CTS) و پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک را پاسخ دادند. سپس در معرض جلسات آموزشی کنترل خشم قرار گرفتند. داده های پژوهش به کمک روش های آمار توصیفی و استنباطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. تجزیه و تحلیل واریانس یک طرفه نشان داد که از لحاظ جنسیت، میزان تحصیلات، مدت ازدواج، تعداد فرزندان، سابقه اعتیاد، سابقه بیماری روانی، سابقه محکومیت قضایی، میزان درآمد خانواده، شغل و وضعیت سکونت همسران در دو گروه آزمایش و کنترل تفاوت معنی دار آماری وجود نداشت. سپس برای تعیین اثرمندی آموزش کنترل خشم، آزمون t مستقل انجام شد. محاسبات نشان داد که بین نمرات ۲-CTS در پیش آزمون و پس آزمون در دو گروه آزمایش و کنترل تفاوت معنی دار در سطح ۰.۰۰۱ وجود دارد، یعنی زوجینی که در جلسات آموزشی شرکت کرده بودند، در پس آزمون خشونت کمتری را گزارش کردند. با توجه به یافته های پژوهش می توان چنین نتیجه گرفت که به وسیله آموزش کنترل خشم می شود خشونت را در روابط زوجین کاهش داده و از ابتلاء آنان به پیامدها و عوارض جسمی و روانی خشونت پیشگیری بعمل آورد. بعلاوه، کنترل موثر خشم می تواند در کاهش هزینه های بهداشتی و درمانی موثر واقع شود.

کلیدواژه ها:

خشونت ، آموزش کنترل خشم ، تاب آوری خشونت ، زوجین ، هرسین