نقش بازی در فرآیند یادگیری در دوره ابتدایی

بازی به عنوان یکی از مهم ترین فعالیت های طبیعی کودکان، نقش کلیدی در فرآیند یادگیری و رشد همه جانبه آنان ایفا می کند. پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر بازی بر یادگیری فعال، رشد شناختی و توسعه مهارت های اجتماعی و هیجانی دانش آموزان دوره ابتدایی، به روش کیفی و کتابخانه ای انجام شده است. یافته ها نشان می دهد که بازی نه تنها سرگرمی برای کودکان است، بلکه ابزار موثری برای تقویت مهارت های حل مسئله، تفکر خلاق، حافظه، تمرکز و انعطاف ذهنی آنها محسوب می شود. علاوه بر بعد شناختی، بازی های گروهی و مشارکتی مهارت های اجتماعی مانند همکاری، همدلی، حل تعارض، مدیریت هیجانات و ارتباط موثر را تقویت می کنند و کودکان را برای تعامل مثبت در محیط اجتماعی آماده می سازند. پژوهش همچنین تاکید می کند که طراحی هدفمند بازی های آموزشی، انتخاب نوع بازی متناسب با اهداف درسی و فراهم کردن محیطی امن و جذاب، موجب افزایش انگیزه یادگیری و مشارکت فعال کودکان می شود. در نهایت، بازی به عنوان یک رویکرد آموزشی جامع، می تواند فاصله بین یادگیری نظری و عملی را کاهش دهد و محیط کلاس را به فضایی تجربه محور، پویا و انگیزشی تبدیل کند و زمینه ساز رشد همه جانبه و یادگیری پایدار در کودکان ابتدایی باشد.

کلیدواژه ها:

کلمات کلیدی: بازی ، یادگیری فعال ، مهارت های شناختی ، مهارت های اجتماعی ، رشد هیجانی.