تاثیر محیط آموزشی بریادگیری دانش آموزان استثنایی

محیط آموزشی به عنوان یکی از مولفه های کلیدی در فرایند یادگیری دانش آموزان استثنایی نقش تعیین کننده ای دارد. این پژوهش با هدف بررسی تاثیر مولفه های فیزیکی، روانشناختی و اجتماعی محیط آموزشی بر یادگیری و توانمندسازی دانش آموزان استثنایی انجام شده است. روش پژوهش از نوع مروری تحلیلی-توصیفی است و داده ها از طریق تحلیل مطالعات و مقالات فارسی و لاتین معتبر گردآوری شده اند. یافته ها نشان می دهد که محیط آموزشی مناسب، با طراحی فیزیکی استاندارد، نورپردازی کافی، دسترسی به منابع و فناوری های نوین، باعث افزایش تمرکز، انگیزه و عملکرد تحصیلی دانش آموزان استثنایی می شود. علاوه بر مولفه های فیزیکی، عوامل روانشناختی شامل ایجاد انگیزه، اعتماد به نفس، حمایت عاطفی و فراهم آوردن محیطی امن و مثبت نیز نقش مهمی در ارتقای توانمندی های شناختی و مهارت های اجتماعی این دانش آموزان دارند. همچنین، مولفه های اجتماعی محیط آموزشی، از جمله تعامل مثبت با معلمان و همسالان و ایجاد حس تعلق به مدرسه، زمینه رشد مهارت های اجتماعی و مشارکت فعال دانش آموزان را فراهم می کنند. بهره گیری از آموزش ویژه و برنامه های شخصی سازی شده، همراه با استفاده از فناوری های نوین آموزشی، توانسته است اثرات مثبت یادگیری فعال، مشارکت و ارتقای مهارت های فردی و اجتماعی را افزایش دهد. با وجود این فرصت ها، دانش آموزان استثنایی با چالش هایی نظیر محدودیت منابع، کمبود معلمان متخصص، نگرش های منفی همسالان و محدودیت های سازمانی مواجه هستند که نیازمند طراحی محیط های آموزشی فراگیر و انعطاف پذیر است. یافته های این پژوهش نشان می دهد که توجه همزمان به مولفه های فیزیکی، روانشناختی و اجتماعی، بهره گیری از آموزش فردمحور و فناوری های نوین، می تواند توانمندسازی، پیشرفت تحصیلی و یادگیری معنادار دانش آموزان استثنایی را تضمین کند.

کلیدواژه ها:

محیط آموزشی ، دانش آموزان استثنایی ، یادگیری فعال ، آموزش ویژه ، شخصی سازی یادگیری ، فناوری آموزشی ، مهارت های اجتماعی