تجربه سکونتگاه تلفیقی در شهرک های غیر رسمی

شهرنشینی سریع در کشورهای مختلف بالاخص در کشورهای در حال توسعه و کشورهای فقیر سبب ایجاد حاشیه نشینی در کلان شهرها گردیده است. دلایل متعددی زمینه زاغه نشینی گردیده اند، بیکاری درآمد اقتصادی، پائین عدم دسترسی به امکانات زیست مناسب در روستاها و شهرهای کوچک از جمله علل مهاجرت مردم در جوامع مختلف در سراسر دنیا به حاشیه شهرهای بزرگ میباشند. شیوههای مختلفی را مدیران کشورهای مختلف بکار گرفته اند تا بتوانند مشکل حاشیه نشینی را کم یا حذف نمایند. برخی کشورها از روش عدم پذیرش و بولدوزری و تخریب زاغهها استفاده نموده و برخی از روش پذیرش زاغه نشینی و سعی در کاهش مشکلات و نارساییهای این جوامع استفاده نموده اند. در برخی از سکونتگاههای غیر رسمی ساکنان از طبقات مختلف اقتصادی گرد هم آمده اند. از افرادی با درآمد پایین تا افرادی با درآمد بالا این مقاله به شیوه های گروه دوم در پذیرش و اصلاح تمرکز نموده و سعی در استخراج تجربیات مفید دارد.

کلیدواژه ها:

سکونتگاه تلفیقی ، انعطاف پذیری ، معماری ، اقتصاد ، خودیاری