مقایسه صفحات تکتونیکی زاگرس و دریای سرخ از نظر سازوکار کانونی زمین لرزه ها

سازوکار کانونی زمین لرزه ها به عنوان یکی از مهمترین پارامترهای مرتبط با چشمه های لرزه ای از اهمیت بالایی در مطالعات زلزله شناسی و لرزه زمین ساخت برخوردار است. با شناخت سازوکار کانونی زمین لرزه ها اطلاعات زیادی در مورد سازوکار گسل مسبب می توان به دست آورد. در این پژوهش اقدام به دریافت اطلاعات و در برخی موارد تعیین سازوکار کانونی زمین لرزه های رخ داده در دو گستره زاگرس و دریای سرخ با بزرگای ۵ و بالاتر شده است. بازه زمانی داده های لرزه ای مورد استفاده ۱۹۰۰ تا ۲۰۱۹ میلادی است. با توجه به سازوکار کانونی زمین لرزه های با بزرگای بیشتر از ۵ در دو گستره زاگرس و دریای سرخ، عمق بیشتر زمین لرزه های دو گستره زاگرس و دریای سرخ کمتر از ۲۰ کیلومتر است.

کلیدواژه ها:

زاگرس ، دریای سرخ ، سازوکار کانونی ، ایزولا