بررسی انواع روشهای ارزیابی ترک خوردگی حرارتی مخلوطهای آسفالتی

در مناطق با آب و هوای سرد ترک خوردگی عرضی ناشی از بارگذاری حرارتی اصلی ترین نوع خرابی است. ترکهای حرارتی در روسازی معمولا به صورت زودرس اتفاق می افتد که این امر در اغلب اوقات موجب اضمحلال پیش از موعد روسازی می گردد. برای تعیین مقاومت شکست مخلوط آسفالتی در دمای پایین یافتن راه درست و روش آزمایشگاهی مناسب با نتایج قابل قبول و تکرار پذیری ضروری است. در سالهای اخیر محققین از روشهای آزمایشگاهی مختلفی برای ارزیابی عملکرد دمای پایین مخلوطهای آسفالتی استفاده نموده اند که هر یک از روشها با محدودیتها و مشکلاتی مواجه هستند. روشهای مرسوم ارزیابی که عمدتا از نوع مخرب هستند دارای معایبی شامل ایجاد دست خوردگی و خرابی در سطح روسازی، هزینه نسبتا بالا، عدم تکرار پذیری برای یک نقطه خاص و صرف وقت زیاد می باشند. اگرچه آزمایشهای غیر مخرب یک ابزار قوی ارزیابی روسازی است، اما فقدان یک تکنیک تحلیلی برای تعیین مستقیم خواص مصالح احساس می شود. آزمایشهای غیرمخرب به تنهایی نمی توانند نتایج کاملا دقیق در اختیار بگذارند بلکه جهت کنترل صحت محاسبات، چندین آزمایش مخرب نیز باید در مسیر انجام گردد لذا با توجه به موارد اشاره شده به منظور ارزیابی مناسب ترک خوردگی حرارتی مخلوطهای آسفالتی باید اطلاعات حاصل از آزمایشهای غیر مخرب به همراه نتایج بدست آمده از روشهای مخرب به صورت توامان بکار برده شوند.

کلیدواژه ها:

مخلوطهای آسفالتی ، ترک خوردگی حرارتی ، آزمایشهای آزمایشگاهی ، آزمایشهای غیر مخرب