مدل یابی عوامل موثر بر تحقق پذیری شهرهای همگرا (مطالعه موردی: شهر مشهد)

در عصر دیجیتال شهرهای همگرا به عنوان یک راهبرد نوین در توسعه پایدار شهری به ویژه در شهرهایی مانند مشهد که دارای ویژگیهای خاص فرهنگی و مذهبی هستند اهمیت یافته اند. هدف این پژوهش بررسی عوامل موثر بر تحقق پذیری مشهد به عنوان یک شهر همگرا بوده است. پژوهش از نوع پیمایشی و همبستگی است و جامعه آماری شامل مدیران، شهری، کارشناسان فناوری اطلاعات و سیاست گذاران شهری در مشهد می باشد. تعداد نمونه ۳۰۰ نفر به طور تصادفی طبقه ای انتخاب شده و داده ها با استفاده از پرسشنامه های استاندارد شامل بخش های مختلف مرتبط با زیرساخت های دیجیتال، سرمایه اجتماعی و سیاست گذاری های حمایتی جمع آوری شد. نتایج پژوهش نشان می دهد که توسعه زیرساخت های دیجیتال، همبستگی اجتماعی و سیاست گذاری های حمایتی به طور چشمگیری بر تحقق پذیری شهرهای همگرا تاثیر می گذارند. علاوه بر این، ارتقای کیفیت محیط زیست شهری و تقویت نوآوری های شهری نیز به طور معناداری به موفقیت در مسیر تحقق شهرهای همگرا کمک می کند. بنابراین برای تسریع روند تحقق شهرهای همگرا و دستیابی به توسعه پایدار ضرورت است که به طور همزمان بر بهبود زیرساخت های دیجیتال، تقویت همبستگی، اجتماعی، ارتقای کیفیت محیط زیست و ترویج نوآوری های شهری تمرکز شود.

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار شهری ، شهر همگرا ، همبستگی اجتماعی ، سیاست گذاری شهری