تاثیر جداسازهای لرزه ای بر عملکرد سازه

در سالهای اخیر مبحث جداسازهای لرزه ای بطور خاص در طراحی لرزه ای سازه ساختمان ها مورد توجه قرار گرفته است. هدف اصلی از این کار جداسازی سازه از جابجایی زمین بستر به همراه دیگر روش های مرسوم مقاوم سازی سازه می باشد. وجود انعطاف پذیری در انواع سیستم جداگر لرزه ای سبب افزایش زمان تناوب اصلی سازه و خارج شدن آن از محدوده انرژی مخرب زلزله میشود. از سوی دیگر خاصیت جذب انرژی جداسازها سبب افزایش میرائی و در پی آن سبب کاهش تغییر مکان زیاد ناشی از انعطاف پذیری جانبی سیستم جداگر میشود. با توجه به سیستم سازه و بار زنده و مرده ساختمان و امواج زلزله ممکن است از انواع جداسازهای لرزه ای بصورت ترکیبی استفاده نمود. در صورت استفاده از سیستم جداکننده لرزه ای پیش بینی جانمایی آن برای ساختمان در پلان معماری و حتی سایت پروژه الزامی است طراحی و نتایج آزمایش جداساز لرزه ای برای هر پروژه میتواند نسبت به آلمان های سازه ای و جانمایی جداسازها و نوع خاک بستر و نتایج مطالعات طول موجهای زلزله و همجواری های زمین مورد نظر متفاوت باشد. لذا پارامترهای زیادی بر روی تصمیم گیری درباره استفاده یا عدم استفاده و نوع این جداسازها دخیل میباشند. در این مقاله بصورت اختصاصی به جداسازهای لاستیکی با هسته سربی و طریقه طراحی و جانمایی و موادهای استفاده شده در این جداسازها میپردازیم. جداسازهای لرزه ای هسته سربی با مقاومت در راستای قائم بار وارده در راستای عمود را مهار میکند و در راستای افقی به علت وجود لاستیک به راحتی جابجای دارد که موجب افزایش دوره تناوب طبیعی سازه میشود.

کلیدواژه ها:

جداساز لرزه ای ، هسته سربی ، زلزله ، LRB