انرژی نو و کاربرد آن در معماری

انرژی نو یا برگشت پذیر به انواعی از انرژی می گویند که بر خلاف انرژی های تجدید ناپذیر قابلیت بازگشت مجدد را دارد. افزایش قیمت سوخت های فسیلی و بحث های زیست محیطی از دیگر عوامل رویکرد جدید به سوی انرژی های تجدید پذیر بوده است. بعلاوه توسعه و گسترش فن آوری انرژی های نو باعث کاهش قیمت و افزایش تقاضا گردیده. انرژی های حاصل از باد، آب، خورشید و انرژی زمین گرمایی انرژی های کاملا پاک هستند که هیچگونه آلودگی برای محیط زیست ندارند. سوخت های زیستی، گاز طبیعی فشرده شده و انرژی اتمی در مراحل بعدی قرار دارند که هر یک عوارض جانبی نسبی خود را دارند. در معماری عصر جدید، استفاده از منابع انرژی تجدید پذیر جزو اصول اساسی بشمار می آید و بر استفاده ی هرچه محدود تر از انرژی فسیلی تجدید ناپذیر تاکید شده. از طرفی نسبت مصرف ما از منابع یکبار مصرف نباید بیشتر از نسبتی باشد که منابع پایدار تجدید شونده نتوانند آن را جبران کنند. بهترین مثال در این مورد نفت و سوخت فسیلی است که پس از تمام شدن تجدید نمی شوند. مشکلات زیست محیطی ناشی از کاربرد سوخت های فسیلی و افزایش روز افزون تقاضای انرژی رویکرد به انرژی های تجدید پذیر، توسعه و کاربرد این منابع را در دنیا هر روز ضروری تر می سازد. برنامه های تولید انرژی کشورهای توسعه یافته و در حال پیشرفت دنیا به میزان قابل توجهی برروی انرژی های نو متمرکز شده است.

کلیدواژه ها:

انرژی نو ، معماری