طراحی اقامتگاه بوم گردی با رویکرد زمینه گرایی در روستای دهنو

هدف از پژوهش حاضر طراحی اقامتگاه بوم گردی با رویکرد زمینه گرایی در روستای دهنو می باشد. پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر روش توصیفی همبستگی می باشد. جامعه آماری شامل افراد بالای ۱۸ سال که این افراد به صورت تصادفی و از بین گروه های سنی مختلف و از هر دو جنس انتخاب می شوند. در این پژوهش نمونه گیری به صورت تصادفی ساده انجام شده است. برای محاسبه حجم نمونه از روش های آماری معتبر نظیر فرمول کوکران استفاده شده و ۲۰۰ نفر انتخاب شد. برای جمع آوری داده ها از پرسش نامه استفاده شد و با استفاده از نرم افزار آماری spss تجزیه و تحلیل داده ها صورت گرفته است. نتایج نشان داد ضریب همبستگی بین تعاملات اجتماعی، سرزندگی و عوامل کالبدی از لحاظ آماری مثبت و معنادار بوده است. بررسی شدت همبستگی نیز نشان می دهد که رابطه بین تعاملات اجتماعی با عوامل کالبدی قویترین رابطه را دارا بوده است. همچنین رابطه بین هر سه متغیر با همدیگر در سطح متوسط می باشد. در آزمون معناداری معادله رگرسیون با توجه به اینکه سطح معناداری کمتر از ۰.۰۵ به دست آمد نشان می دهد که رابطه خطی بین عوامل کالبدی با تعاملات اجتماعی وجود دارد و تحلیل واریانس صورت پذیرفته اعتبار تحلیل رگرسیون را مورد تایید قرار می دهد.

کلیدواژه ها:

اقامتگاه بوم گردی ، تعاملات اجتماعی ، سرزندگی ، عوامل کالبدی