نقش حیاط و عناصر آن بر ایجاد سرزندگی در انسان

حیاط در معماری به عنوان صحن خانه و زمین جلوی ساختمان که اطراف آن محصور است می تواند برای ایجاد سرزندگی و رفاه افراد موثر باشد. حیاط شاخص ترین عنصر خانه در ارتباط با طبیعت است. در حالی که امروزه در آپارتمان ها حیاط به عنصر فراموش شده تبدیل گردیده است. با زندگی آپارتمانی حیاط نقش خود را از دست داده و معبر یک فضای باز تلقی می شود در صورتی که فضای خصوصی نیست و احساس امنیت را به انسان نمی دهد. هدف این پژوهش بر این است که به بررسی نقش حیاط و عناصر آن در ایجاد سرزندگی بپردازد. روش تحقیق به صورت کتابخانه ای مورد بررسی قرار گرفته است. یافته های این پژوهش بر این است که فضای حیاط عرصه ای برای شکل گیری کیفیت فضایی وابسته به طبیعت می باشد تا پویایی و سرزندگی و حیات را برای انسان در معماری خانه های ایرانی متجلی سازد.

کلیدواژه ها:

حیاط خانه های سنتی ، معماری ایرانی ، سکونت ، سرزندگی