هوش مصنوعی ابزاری برای نوآوری در طراحی معمار پایدار

روند استفاده و توسعه هوش مصنوعی در تمامی حوزه ها در سال های اخیر رو به افزایش است، خواسته یا ناخواسته این زمینه در تمامی حوزه ها در حال تعمیم پیدا کردن است. در معماری هم در زمینه های طراحی و ساخت و پژوهش در حال استفاده است. هدف از انجام این پژوهش بررسی فلسفه و تاریخچه و ابزارها و مبانی هوش مصنوعی است و در نهایت راهکارهای بهره گیری از آن در معماری را مورد بررسی قرار می دهیم. هدف این پژوهش این است که با بررسی مبانی نظری معماری پایدار، شاخصه های فضای معماری پایدار شناسایی و سپس با بررسی نمونه موردی تاثیر استفاده از هوش مصنوعی در خلق معماری پایدار از جنبه فرمی مورد بررسی قرار گیرد. روش تحقیق در این پژوهش توصیفی-تحلیلی و از نوع کیفی است که با مطالعه منابع کتابخانه ای و سپس تحلیل داده ها به شیوه منطقی صورت گرفته است. ابزار پژوهش در این تحقیق هوش مصنوعی میدجرنی است که چند وقتی است در حوزه خلق تصاویر هنری از واژگان ورودی به آن معرفی شده و مورد توجه هنرمندان و معماران مختلفی قرار گرفته است. در نهایت می توان نتیجه گرفت درست است که با طرح های مفهومی روبه رو هستیم که در آینده نزدیک به واقعیت تبدیل نمی شوند، اما می توانند روی خلاقیت معماران تاثیرگذاری مثبتی داشته باشند و آینده ای را بسازد که امروزه به ذهن اکثر افراد نخواهد رسید. کاربرد این تصاویر در خلق معماری پایدار تنها نمونه ای از کاربرد هوش مصنوعی در فرایند طراحی معماری می باشد و می تواند برای پژوهشگران معماری در حوزه های مختلف، الهام بخش باشد.

کلیدواژه ها:

هوش مصنوعی ، معماری پایدار ، نوآوری ، طراحی معماری