بررسی رابطه بین اخلاق ، هویت و سکوت سازمانی (مطالعه موردی سازمان عمران و بازآفرینی فضاهای شهری شهرداری شیراز)

زمینه حضور منفعلانه کارکنان و عدم گرایش آنها به دخالت در امور سازمان از پدیدههای مورد توجه و شایع در سازمان هاست. نگرش ها و ادراکات نیروی انسانی یک سازمان و برداشت آنها از ویژگیهای درون سازمان بر عملکرد آنها و مشارکت یا سکوت آنها در امور سازمانی تاثیر می گذارد. بنابراین این پژوهش با توجه به مفاهیم دخیل در شکل گیری نگرش افراد نسبت به سازمان در صدد یافتن رابطه بین جو های اخلاقی سه گانه موجود در سازمانی و سکوت سازمانی بوده است. پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی است جامعه آماری پژوهش شامل تمامی کارکنان سازمان عمران شهرداری شیراز بود که ۲۲۰ نفر از آنها به شیوه نمونه گیری تصادفی به به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری پرسشنامه بوده و الگوی مفهومی پیشنهادی با استفاده از آزمون تحلیل مسیر مورد آزمون قرار گرفت نتایج پژوهش نشان داد جو اخلاقی خودخواهانه با مولفه احساس همبستگی و حمایت از سازمان رابطهای منفی دارد و جو اخلاقی دلسوزانه با هر سه مولفه هویت سازمانی رابطه مستقیم و معنی داری دارد و جو نظام مند با هیچ یک از مولفههای هویت سازمانی رابطه معنی دار نداشت نتایج همچنین حاکی از آن بود که تنها جو اخلاقی خودخواهانه ارتباط معنی داری با سکوت سازمانی دارد در خصوص رابطه هویت سازمانی با سکوت نیز هر سه مولفه احساس همبستگی، و حمایت از سازمان معکوس بود اما رابطه ادراک مشخصه های مشترک با سکوت سازمانی مستقیم بود. با توجه به یافته ها میتوان نتیجه گرفت جو اخلاقی دلسوزانه کمترین ارتباط را با سکوت سازمانی سازمانی دارد و جو خودخواهانه بیشترین پیشبینی کننده انواع سکوت است.

کلیدواژه ها:

اخلاق ، هویت سازمانی ، سکوت ، سازمان عمران