پذیرش مرگ در پرستاران بخش های مراقبت ویژه: تحلیل مفهوم به روش واکر و آوانت

زمینه و هدف: مواجهه مکرر با مرگ بیماران در بخش های مراقبت ویژه، پرستاران را در معرض فشارهای روانی، اخلاقی و عاطفی قرار می دهد. در این میان، پذیرش مرگ به عنوان یک فرآیند روان شناختی و معنوی، نقش مهمی در بهبود عملکرد حرفه ای و سلامت روانی آنان ایفا می کند. با این حال، درک روشن و ساختارمند این مفهوم در بافت فرهنگی ایران نیازمند تحلیل مفهومی عمیق است. این مطالعه با هدف تبیین ابعاد مفهومی پذیرش مرگ در پرستاران ICU بر اساس روش واکر و آوانت انجام شد. روش ها: این پژوهش یک تحلیل مفهوم بر اساس رویکرد هشت مرحله ای واکر و آوانت است. جست وجوی نظام مند مقالات در پایگاه های PubMed، Scopus، Web of Science، Magiran و ProQuest در بازه زمانی ۲۰۰۰ تا ۲۰۲۴ انجام شد و ۴۰ مقاله واجد شرایط تحلیل شدند. یافته ها: ویژگی های اصلی مفهوم پذیرش مرگ شامل درک واقعیت مرگ، توانایی تنظیم هیجانی، و مواجهه حرفه ای با بیماران در حال مرگ است. تجربه کاری در ICU، آموزش تخصصی و باورهای فرهنگی و مذهبی از پیشایندهای این مفهوم و بهبود کیفیت مراقبت، کاهش فرسودگی شغلی و افزایش همدلی از پیامدهای آن بودند. نتیجه گیری: پذیرش مرگ در پرستاران ICU مفهومی چندلایه و متاثر از عوامل فردی، فرهنگی و سازمانی است. تحلیل این مفهوم می تواند بستری برای طراحی مداخلات آموزشی و حمایتی موثر جهت ارتقای کیفیت مراقبت و تاب آوری پرستاران در مواجهه با مرگ فراهم کند. واژگان کلیدی: پذیرش مرگ، پرستاران مراقبت ویژه، تحلیل مفهوم، مراقبت پایان زندگی، واکر و آوانت

کلیدواژه ها:

پذیرش مرگ ، پرستاران مراقبت ویژه ، تحلیل مفهوم ، مراقبت پایان زندگی ، واکر و آوانت