تحلیل جامع پرستاری در سلامت روان: از چالش های هویتی تا افق های نوین درمانی

پرستاری سلامت روان به عنوان بزرگ ترین بخش از نیروی کار تخصصی در حوزه مراقبت های روانی، نقشی حیاتی اما اغلب تعریف نشده و کم استفاده در نظام های سلامت ایفا می کند. بحران های جهانی سلامت روان، به ویژه پس از پاندمی کووید-۱۹، ضرورت بازشناسی و بهره برداری بهینه از ظرفیت های این حرفه را بیش از پیش آشکار ساخته است. این مقاله با رویکردی مروری-سنتزی، به تحلیل چندبعدی پرستاری در سلامت روان می پردازد. هدف اصلی این پژوهش، تبیین یکپارچه هویت حرفه ای، نقش های بالینی، چالش های بنیادین و افق های آینده این رشته تخصصی است. در این راستا، با تحلیل و سنتز نظام مند منابع علمی، نقش های فنی (مدیریت ایمنی، مداخلات روان درمانی) و قابلیت های غیرفنی (هوش هیجانی، ایجاد رابطه درمانی) پرستاران سلامت روان طبقه بندی و بررسی می شوند. همچنین، چالش های کلیدی این حرفه، از جمله سلامت عمومی پایین پرستاران، دیسترس اخلاقی، و خشونت در محیط کار، به عنوان موانع اصلی ارائه مراقبت باکیفیت، مورد کاوش قرار می گیرند. یافته های این سنتز نشان می دهد که هسته اصلی پرستاری سلامت روان، «رابطه درمانی» است که با قابلیت های منحصربه فردی چون همدلی و ذهن سازی تقویت می شود. در نهایت، این مقاله با نگاهی به آینده، به تحلیل نقش نوظهور فناوری هایی مانند هوش مصنوعی در تحول این حرفه پرداخته و پیشنهادهایی کاربردی برای حوزه های آموزش، مدیریت بالینی و سیاست گذاری کلان ارائه می دهد تا از این طریق، زمینه برای استفاده کامل از پتانسیل پرستاران سلامت روان در جهت بهبود نتایج درمانی و ارتقای نظام سلامت فراهم گردد.

کلیدواژه ها:

پرستاری سلامت روان ، رابطه درمانی ، هویت حرفه ای ، سلامت روان پرستاران ، فناوری در سلامت روان