تحول مراقبت پرستاری با هوش مصنوعی و فناوری های دیجیتال

هدف پژوهش حاضر، بررسی نقش هوش مصنوعی و فناوری های دیجیتال در بهبود مراقبت های پرستاری و شناسایی عوامل موثر بر پذیرش و کاربرد این فناوری ها در محیط های بیمارستانی ایران است. مطالعه به روش توصیفی - پیمایشی و با مشارکت ۳۰۰ پرستار شاغل در بیمارستان های دولتی و خصوصی تهران، با نمونه گیری تصادفی طبقه بندی شده اجرا شد. ابزار گردآوری داده ها، پرسش نامه استاندارد برگرفته از مدل پذیرش فناوری (TAM) و شاخص آمادگی الکترونیکی بود که روایی و پایایی آن از طریق آلفای کرونباخ (۰٫۹۲) و تحلیل عاملی تاییدی (CFI=۰.۹۷؛ RMSEA=۰.۰۳۸) تایید شد. نتایج نشان داد اکثریت پرستاران تجربه استفاده از سامانه های دیجیتال (۷۷٪)، به ویژه پرونده الکترونیک سلامت (۸۶٪) و سیستم های تصمیم یار بالینی (۶۴٪) را داشته و سطح دانش آنها نسبت به مفاهیم هوش مصنوعی در حد متوسط ارزیابی شد (۳٫۱۲ از ۵). بر اساس مدل TAM، سودمندی درک شده (۳٫۹۷ از ۵)، سهولت استفاده (۳٫۳۵ از ۵) و نگرش مثبت رفتاری (۴٫۰۷ از ۵) بالاترین امتیاز را کسب کردند و این عوامل توانستند ۵۷٪ از واریانس قصد استفاده فناوری را تبیین نمایند. موانع اصلی اجرای موفق فناوری شامل کمبود آموزش (۸۲٪)، ضعف زیرساخت (۷۴٫۷٪) و نگرانی امنیت داده (۶۹٫۳٪) بود. همچنین، تفاوت معناداری بر حسب سن، سابقه کار و تحصیلات شرکت کنندگان مشاهده شد. در جمع بندی، یافته ها نشان دادند که پذیرش و بهره گیری موثر از فناوری های نوین نیازمند آموزش مداوم، حمایت سازمانی و توجه به ابعاد انسانی مراقبت است.

کلیدواژه ها:

هوش مصنوعی ، فناوری سلامت دیجیتال ، پذیرش فناوری ، پرستاری