بررسی عملکرد آسفالت هوشمند زیست سازگار در توسعه پایدار شهری با تاکید بر تصفیه هوا، تولید انرژی و پایش خرابی روسازی

اگر قرار بود روسازی خیابان ها همزمان مثل یک 'فیلتر هوا'، 'حسگر هوشمند' و 'پنل خورشیدی' عمل کند، چه می شد؟ پژوهش پیش رو درباره نوعی آسفالت نوین است که فقط وظیفه حمل خودروها را ندارد، بلکه می تواند هوا را تصفیه کند، ذرات مضر لاستیک را جذب کند، خودش هشدار بدهد که کی خراب شده و حتی از گرمایش سطحی، برق تولید کند. این آسفالت به کمک نانوذرات، حسگرهای سطحی و فناوری های انرژی زا، می تواند هم به محیط زیست کمک کند، هم به کاهش هزینه های شهری. این مقاله به بررسی ویژگی ها، نوآوری ها و صرفه جویی اقتصادی چنین آسفالتی پرداخته و نشان داده است که شهرهای هوشمند آینده، حتی در خیابان ها هم می توانند نفس بکشند. این مقاله به تحلیل و ارزیابی آسفالت هوشمند زیست محیطی می پردازد که قابلیت هایی چون تصفیه هوا با نانو TiO₂ و ZnO، جذب ذرات میکروسکوپی ناشی از سایش لاستیک خودروها، حسگرهای اعلان ترک و فرسایش سطحی و تولید برق از گرمای سطح آسفالت (ماژول های ترموالکتریک) را داراست. یافته ها نشان می دهد که این نوع آسفالت نه تنها در بهبود کیفیت هوا و کاهش هزینه های نگهداری موثر است، بلکه می تواند زیرساختی مناسب برای توسعه شهرهای هوشمند و پایدار آینده باشد.

کلیدواژه ها:

آسفالت هوشمند ، تصفیه هوا ، ذرات لاستیکی ، انرژی ترموالکتریک ، شهر هوشمند ، حسگر خرابی