بررسی و تحلیل تاب آوری شهری کلانشهر شیراز در برابر بحران های بهداشتی مانند اپیدمی ها (مانند کووید-۱۹)

تاب آوری شهری در برابر بحران های بهداشتی به ویژه همه گیری ها، به عنوان یکی از مهم ترین شاخص های توسعه پایدار شهری در سال های اخیر مطرح شده است. کلانشهر شیراز به دلیل تمرکز بالای جمعیت، تراکم زیرساخت ها و تنوع فعالیت های اقتصادی و اجتماعی، در مواجهه با بحران هایی همچون همه گیری کووید-۱۹ با چالش های جدی روبه رو بوده است. هدف این پژوهش بررسی ابعاد مختلف تاب آوری شهری شیراز در برابر بحران های بهداشتی و تحلیل نقاط قوت و ضعف آن است. روش تحقیق مبتنی بر مطالعه موردی و گردآوری داده ها از طریق پرسش نامه و مصاحبه با مسئولان شهری و شهروندان بوده و در کنار آن از منابع کتابخانه ای و اسناد رسمی شهرداری نیز استفاده شده است. نتایج نشان می دهد که هرچند شهرداری شیراز در زمینه هایی همچون اطلاع رسانی عمومی، ضدعفونی معابر و هماهنگی با نهادهای بهداشتی عملکرد مناسبی داشته، اما ضعف هایی در حوزه زیرساخت های درمانی، مدیریت حمل ونقل عمومی و توانمندسازی جوامع محلی مشاهده می شود. یافته ها همچنین نشان می دهد که ظرفیت های اجتماعی و فرهنگی شهر، از جمله مشارکت داوطلبانه شهروندان و نهادهای مردمی، می تواند نقشی کلیدی در ارتقای تاب آوری ایفا کند. بر این اساس، پیشنهاد می شود که برنامه ریزی شهری آینده شیراز با تاکید بر تقویت نظام های مدیریت بحران، گسترش فناوری های نوین در پایش بهداشتی و افزایش هماهنگی میان دستگاه های اجرایی دنبال شود. این مطالعه با برجسته کردن چالش ها و فرصت های موجود، می تواند راهنمایی کاربردی برای تصمیم گیران شهری در جهت ارتقای تاب آوری در برابر بحران های مشابه در آینده باشد.

کلیدواژه ها:

همه گیری ، پسماند ، مدیریت بحران ، شهرداری شیراز ، بهداشت