سنجش اثرگذاری برنامه های فرهنگی: چارچوب داده محور برای تصمیم گیری روابط عمومی شهرداری

در منظومه مدیریت شهری معاصر، روابط عمومی شهرداری ها به مثابه واسطه ای پویا میان سیاست گذاری های محلی و تجربیات شهروندی، بر لزوم اتخاذ رویکردهای تحلیلی برای ارزیابی برنامه های فرهنگی تاکید ورزند. این نوشتار، چارچوبی مفهومی و عملیاتی مبتنی بر داده را برای سنجش عمق نفوذ و پایداری این برنامه ها پیشنهاد می نماید، که بر پایه تلفیق متریک های کیفی-کمی، ابزارهای پیمایشی پیشرفته و شاخص های بازده اجتماعی-فرهنگی استوار است. با استناد به گزارش های دفتر مطالعات اجتماعی و فرهنگی شهرداری تهران در سال ۱۴۰۳، که بر اجرای طرح های اتاف در پروژه های شهری تمرکز دارد، این چارچوب بر تولید خروجی هایی نظیر داشبوردهای تعاملی گزارش دهی، پیشنهادهای تخصیص بودجه بر مبنای ارزش افزوده فرهنگی و استراتژی های بهینه سازی داده محور تمرکز دارد. نتایج حاکی از آن است که هم افزایی داده کاوی با فرآیند ارزیابی تاثیر اجتماعی و فرهنگی، به تعمیق کارایی برنامه ها و تقویت انسجام اجتماعی می انجامد، بر پایه گزارش های مرکز مطالعات شهرداری. این الگو، شفافیت نهادی را ارتقا می بخشد و تصمیم گیری های روابط عمومی را در مسیر پایداری فرهنگی هدایت می کند. بر اساس نشست های تخصصی مرکز مطالعات و برنامه ریزی شهر تهران در آبان ۱۴۰۳، ادغام داده های شهروندمحور در ارزیابی، مشارکت عمومی و کیفیت زندگی شهری را ارتقا می دهد. گزارش های فصلنامه ارزیابی تاثیرات اجتماعی در پاییز ۱۴۰۳، بر نقش اتاف در بررسی خدمات بوستان های بانوان تاکید دارد و نشان می دهد که این رویکردها، با بهره گیری از الگوریتم های یادگیری ماشین، الگوهای پنهان تاثیرات فرهنگی را آشکار می سازند. این چارچوب، با الهام از مدل های جهانی ارزیابی تاثیر اجتماعی بانک جهانی، به بومی سازی ابزارهای سنجش در بافت فرهنگی-اجتماعی ایران می پردازد و بر شاخص های هویتی نظیر تعالی ارزش های اسلامی اصرار می ورزد. در نهایت، این الگوی داده محور، روابط عمومی را به سمت تصمیم گیری پیش بینی کننده سوق می دهد و با سامانه های الکترونیکی اتاف، شفافیت و کارایی را تعمیق می بخشد.

کلیدواژه ها:

ارزیابی داده محور ، اثربخشی فرهنگی ، اتاف ، روابط عمومی ، هویت شهری