روانشناسی برخورد با دانش آموزان دارای عملکرد تحصیلی متوسط و ضعیف

آموزش و پرورش کارآمد، سنگ بنای توسعه پایدار هر جامعه ای است و در قلب این نظام، چگونگی مواجهه با تنوع قابلیت ها و نیازهای یادگیرندگان قرار دارد. دانش آموزان با عملکرد تحصیلی متوسط و ضعیف، بخش قابل توجهی از جمعیت هر کلاس درس را تشکیل می دهند که نادیده گرفتن آن ها می تواند منجر به افت تحصیلی، کاهش عزت نفس، و کناره گیری از محیط آموزشی شود. این مقاله با استفاده از روش تحقیق توصیفی-تحلیلی و مبتنی بر مرور نظام مند منابع کتابخانه ای، به بررسی ابعاد روانشناختی برخورد با این گروه از دانش آموزان می پردازد. در ابتدا، مسئله عملکرد ضعیف تحصیلی به عنوان یک پدیده ی چندوجهی که ریشه در عوامل فردی، خانوادگی، مدرسه ای و اجتماعی-فرهنگی دارد، تبیین می شود. سپس، با بررسی پیشینه پژوهش، به تحلیل نظریه های کلیدی روانشناسی تربیتی از جمله نظریه خودکارآمدی بندورا، نظریه اسناد واینر، نظریه ذهنیت های دویک، و نظریه شناختی-اجتماعی ویگوتسکی در این زمینه پرداخته می شود. مقاله دیدگاه های مختلف رفتارگرایی، شناختی، انسان گرایانه و اجتماعی-فرهنگی را در قبال این مسئله مقایسه کرده و نشان می دهد که یک رویکرد یکپارچه و کل نگر، موثرترین راهکار است. راهبردهای عملی مبتنی بر شواهد، شامل آموزش متمایز، بازخورد سازنده، تقویت انگیزش درونی، ایجاد جو روانی مثبت در کلاس، و ارتقاء خودکارآمدی تحصیلی به تفصیل مورد بحث قرار می گیرند. نتیجه گیری نهایی مقاله بر این نکته تاکید دارد که گذار از یک مدل "نقص محور" به یک مدل "رشد-محور" در برخورد با این دانش آموزان، نه تنها یک ضرورت آموزشی، بلکه یک الزام اخلاقی و روانشناختی برای معلمان و نظام آموزشی است.

کلیدواژه ها:

: روانشناسی تربیتی ، عملکرد تحصیلی ضعیف ، انگیزش تحصیلی ، خودکارآمدی ، آموزش متمایز ، راهبردهای آموزشی.