نقش معلمان در پیشگیری از اضطراب تحصیلی در دانش آموزان مقطع ابتدایی

پژوهش حاضر به بررسی نقش معلمان در پیشگیری از اضطراب تحصیلی در دانش آموزان مقطع ابتدایی می پردازد. اضطراب تحصیلی یکی از چالش های روان شناختی مهم در دوران ابتدایی است که می تواند بر یادگیری، انگیزه و عملکرد تحصیلی دانش آموزان تاثیر منفی بگذارد. در این تحقیق، تمرکز بر توانمندی های معلمان و شیوه های آموزشی آن ها به منظور کاهش اضطراب و افزایش اعتمادبه نفس دانش آموزان قرار دارد. مطالعات پیشین نشان می دهند که تعامل مثبت معلم و دانش آموز، محیط کلاس دوستانه و استفاده از روش های تدریس فعال می تواند به کاهش میزان اضطراب کمک کند. معلمان با ایجاد فضایی امن و حمایتگر، نه تنها یادگیری را تسهیل می کنند بلکه به شکل غیرمستقیم سلامت روانی دانش آموزان را نیز ارتقا می دهند. این راهکارها شامل استفاده از بازخورد مثبت، تشویق به مشارکت فعال دانش آموزان، طراحی فعالیت های گروهی و تنظیم هدف های واقع بینانه در فرآیند یادگیری است. چنین اقداماتی موجب افزایش حس موفقیت و کاهش ترس از شکست در دانش آموزان می شود معلمان با یادگیری تکنیک های شناختی-رفتاری، مهارت های حل مسئله و ارتباط موثر با دانش آموزان قادر خواهند بود به موقع نشانه های اضطراب را شناسایی و مداخله مناسب انجام دهند. این امر باعث می شود که دانش آموزان در محیطی حمایتگر و بدون فشار روانی به رشد تحصیلی خود ادامه دهند. همکاری مستمر بین معلمان و والدین می تواند موجب شناسایی زودهنگام علائم اضطراب و ارائه راهکارهای مشترک برای مدیریت آن شود. ارتباط سازنده و مستمر، به ویژه در دوره ابتدایی، زمینه ای برای ایجاد اعتماد و کاهش فشار روانی دانش آموزان فراهم می آورد. توانمندسازی معلمان، آموزش روش های تدریس حمایتی و تقویت ارتباط با والدین، به طور چشمگیری می تواند اثرات منفی اضطراب را کاهش داده و یادگیری و سلامت روانی دانش آموزان را بهبود بخشد. یافته های این تحقیق می تواند برای سیاست گذاران آموزشی، مدیران مدارس و روان شناسان مدرسه به عنوان راهنمایی کاربردی در طراحی برنامه های پیشگیری از اضطراب تحصیلی مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

اضطراب تحصیلی ، معلم ، دانش آموزان ابتدایی ، پیشگیری ، محیط آموزشی حمایتی