(برنامه ریزی درسی با رویکرد تقویت تاب آوری تحصیلی در دانش آموزان فنی وحرفه ای: راهکاری برای مقابله با چالش های یادگیری و شغلی)

تاب آوری تحصیلی، به عنوان یکی از مولفه های روان شناختی مهم در موفقیت آموزشی، نقش کلیدی در مواجهه دانش آموزان با چالش های یادگیری، فشارهای روانی و نگرانی های شغلی ایفا می کند. در آموزش های فنی وحرفه ای، به ویژه در رشته هایی مانند ماشین آلات کشاورزی، دانش آموزان با مسائل متعددی از جمله پیچیدگی های فنی، ارزشیابی های عملی، و آینده شغلی نامطمئن مواجه اند. در چنین شرایطی، برنامه ریزی درسی می تواند بستری حمایتی برای تقویت تاب آوری تحصیلی فراهم سازد. مقاله حاضر با هدف بررسی نقش برنامه ریزی درسی در تقویت تاب آوری تحصیلی دانش آموزان فنی وحرفه ای، به تحلیل مفاهیم نظری، مرور مطالعات پیشین، و ارائه راهکارهای اجرایی در این زمینه پرداخته است. در بخش مبانی نظری، مفهوم تاب آوری تحصیلی، عوامل موثر بر آن، و ارتباط آن با ساختارهای آموزشی بررسی شده است. مرور مطالعات داخلی و خارجی نشان می دهد که طراحی دروس با رویکرد انگیزشی، استفاده از روش های تدریس مشارکتی، و ارزشیابی های رشدمدار، تاثیر چشم گیری بر افزایش تاب آوری دانش آموزان دارد. در بخش تحلیلی مقاله، ابعاد مختلف برنامه ریزی درسی شامل طراحی محتوای مرتبط با زندگی واقعی، روش های تدریس حمایتی، ارزشیابی فرآیندمحور، توجه به تفاوت های فردی، و نقش معلم به عنوان تسهیل گر تاب آوری بررسی شده اند. یافته ها نشان می دهند که برنامه ریزی درسی، اگر با رویکرد روان تربیتی و حمایتی طراحی شود، می تواند موجب افزایش انگیزه، اعتماد به نفس، و آمادگی روانی دانش آموزان برای ورود به بازار کار شود. در پایان، مقاله با ارائه پیشنهاداتی کاربردی، بر ضرورت بازنگری در ساختار درسی، آموزش معلمان در زمینه روان شناسی تربیتی، و ایجاد فضای یادگیری امن و انگیزشی تاکید می کند. این پژوهش می تواند گامی موثر در جهت ارتقای کیفیت آموزش های فنی وحرفه ای و حمایت از دانش آموزان در مسیر رشد تحصیلی و حرفه ای باشد.

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی درسی ، تاب آوری تحصیلی ، آموزش فنی وحرفه ای ، ارزشیابی رشدمدار ، روش تدریس حمایتی .