تاثیر فناوری بر آموزش ریاضی

آموزش ریاضی به عنوان یکی از پایه های اساسی علوم و مهندسی، همواره در کانون توجه نظام های آموزشی قرار داشته است. با ورود به عصر دیجیتال، فناوری های نوین به ابزارهایی قدرتمند برای تحول در فرآیندهای یاددهی-یادگیری، به ویژه در حوزه های انتزاعی مانند ریاضیات، تبدیل شده اند. این مقاله با استفاده از روش توصیفی-تحلیلی و با مرور گسترده بر پیشینه پژوهش، به بررسی چندوجهی تاثیر فناوری بر آموزش ریاضی می پردازد. در این راستا، ابتدا فرصت های کلیدی ناشی از ادغام فناوری، از جمله بهبود تجسم مفاهیم (Visualization)، فراهم سازی یادگیری شخصی سازی شده (Personalized Learning)، افزایش انگیزه و درگیری دانش آموزان (Engagement) و توسعه مهارت های حل مسئله در بسترهای واقعی مورد بحث قرار می گیرد. سپس، چالش های عمده ای نظیر شکاف دیجیتال (Digital Divide)، نیاز به توسعه حرفه ای معلمان، خطر کاهش مهارت های محاسباتی پایه و ارزیابی کیفیت نرم افزارهای آموزشی تحلیل می شوند. مقاله با ارائه دیدگاه های مختلف موافق و منتقد، استدلال می کند که اثربخشی فناوری در آموزش ریاضی، بیش از آنکه به خود ابزار وابسته باشد، به رویکرد پداگوژیکی و نحوه ادغام آن در برنامه درسی بستگی دارد. در نهایت، نتیجه گیری می شود که بهره برداری بهینه از پتانسیل های فناوری مستلزم یک رویکرد یکپارچه، راهبردی و انسان محور است که در آن معلم به عنوان تسهیل گر و راهنمای فرآیند یادگیری ایفای نقش می کند.

کلیدواژه ها:

آموزش ریاضی ، فناوری آموزشی ، یادگیری دیجیتال ، نرم افزارهای آموزشی ، پداگوژی ، شکاف دیجیتال.