تاثیر فناوری ها در یادگیری و ایجاد انگیزه دانش آموزان

عصر حاضر، عصر تحولات دیجیتال است و نظام های آموزشی در سراسر جهان به طور فزاینده ای در حال ادغام فناوری های نوین در فرآیندهای یاددهی-یادگیری هستند. این مقاله با رویکردی توصیفی-تحلیلی و با استفاده از مرور نظام مند منابع کتابخانه ای، به بررسی تاثیرات چندوجهی فناوری بر یادگیری و انگیزه دانش آموزان می پردازد. هدف اصلی، تحلیل مکانیسم هایی است که از طریق آن ها ابزارهای دیجیتال، پلتفرم های آنلاین و رسانه های تعاملی می توانند فرآیندهای شناختی را تسهیل کرده و انگیزه های درونی و بیرونی دانش آموزان را تقویت نمایند. یافته ها نشان می دهد که فناوری از طریق شخصی سازی آموزش، ارائه بازخوردهای فوری، ایجاد محیط های یادگیری تعاملی و مبتنی بر بازی (گیمیفیکیشن) و فراهم آوردن دسترسی به منابع گسترده، پتانسیل بالایی برای تعمیق یادگیری و افزایش مشارکت فعال دانش آموزان دارد. نظریه هایی مانند سازنده گرایی، نظریه بار شناختی و نظریه خودتعیین گری، چارچوب های مفهومی مناسبی برای تبیین این تاثیرات فراهم می کنند. با این حال، چالش هایی نظیر شکاف دیجیتال، نیاز به آموزش معلمان، احتمال حواس پرتی و خطر یادگیری سطحی نیز به عنوان موانع بالقوه مورد بحث قرار گرفته اند. نتیجه گیری می شود که فناوری به خودی خود یک راه حل جادویی نیست، بلکه ابزاری قدرتمند است که اثربخشی آن به طراحی آموزشی هوشمندانه، نقش تسهیل گرانه معلم و ایجاد یک اکوسیستم آموزشی حمایتی بستگی دارد.

کلیدواژه ها:

فناوری آموزشی ، یادگیری دانش آموزان ، انگیزه تحصیلی ، آموزش دیجیتال ، سازنده گرایی ، نظریه خودتعیین گری.