افزایش اعتماد به نفس و خودباوری در دانش آموزان

اعتماد به نفس و خودباوری از مولفه های بنیادین سلامت روان و از پیش بینی کننده های اصلی موفقیت تحصیلی، اجتماعی و فردی در دوران کودکی و نوجوانی محسوب می شوند. این دو سازه روانشناختی، توانایی دانش آموزان را برای مواجهه با چالش ها، پیگیری اهداف و برقراری روابط سالم تحت تاثیر قرار می دهند. مقاله ی حاضر با روش توصیفی-تحلیلی و با استناد به منابع کتابخانه ای، به بررسی جامع عوامل موثر بر شکل گیری و تقویت اعتماد به نفس و خودباوری در دانش آموزان می پردازد. در این مقاله، ابتدا به تعریف مفاهیم و بیان مسئله ی اهمیت این موضوع در نظام آموزشی پرداخته شده و سپس پیشینه ی پژوهش در سه حوزه ی اصلی خانواده، مدرسه و همسالان مورد واکاوی قرار گرفته است. در ادامه، دیدگاه های نظری برجسته از جمله نظریه های انسان گرایانه (راجرز و مازلو)، شناختی-اجتماعی (بندورا)، و شناختی (بک و الیس) تشریح شده اند. مقاله با ارائه ی راهکارهای عملی برای معلمان، والدین و خود دانش آموزان، به چالش های موجود در این مسیر نیز اشاره می کند. نتیجه گیری نهایی بر این اصل استوار است که افزایش اعتماد به نفس فرآیندی چندوجهی است که نیازمند رویکردی کل نگر و همکاری هماهنگ میان ارکان اصلی نظام تربیتی، یعنی خانه و مدرسه، می باشد و صرفا با تمجیدهای سطحی حاصل نمی شود، بلکه ریشه در کسب شایستگی های واقعی و ایجاد یک محیط حمایتی دارد.

کلیدواژه ها:

اعتماد به نفس ، خودباوری ، دانش آموزان ، سلامت روان ، پیشرفت تحصیلی ، نظام آموزشی ، خودکارآمدی.