اصول برنامه ریزی آموزشی برای کلاس های زبان انگلیسی ویژه کودکان با تاکید بر یادگیری

یادگیری زبان انگلیسی در سنین کودکی به یک پدیده جهانی تبدیل شده است. با این حال، اثربخشی این برنامه ها به شدت به کیفیت برنامه ریزی آموزشی و همسویی آن با ویژگی های شناختی، عاطفی و اجتماعی کودکان بستگی دارد. بسیاری از برنامه های موجود، صرفا نسخه های ساده شده ای از برنامه های بزرگسالان هستند که نیازهای منحصر به فرد یادگیرندگان خردسال را نادیده می گیرند. این مقاله با استفاده از روش تحقیق توصیفی-تحلیلی و با بررسی نظام مند منابع کتابخانه ای، به تبیین اصول کلیدی برنامه ریزی آموزشی برای کلاس های زبان انگلیسی کودکان با تاکید بر پارادایم "یادگیری-محور" می پردازد. در این راستا، مبانی نظری از حوزه های روانشناسی رشد (نظریه های پیاژه و ویگوتسکی)، فراگیری زبان دوم (نظریه های کراشن و لانگ) و علوم تربیتی (نظریه هوش های چندگانه گاردنر) مورد بررسی قرار گرفته است. اصول استخراج شده شامل: اصل یادگیری-محوری و توجه به ویژگی های رشدی، اصل ایجاد محیط یادگیری غنی و کم استرس، اصل یادگیری از طریق بازی و فعالیت های معنادار، اصل یکپارچه سازی مهارت ها، اصل استفاده هوشمندانه از فناوری، اصل ارزیابی تکوینی و مستمر، و اصل مشارکت والدین می باشد. نتیجه گیری این مقاله بر این نکته تاکید دارد که گذار از یک رویکرد محتوا-محور به یک رویکرد یادگیری-محور، مستلزم یک تغییر بنیادین در فلسفه طراحی آموزشی است که در آن، کودک نه به عنوان یک دریافت کننده منفعل دانش، بلکه به عنوان یک سازنده فعال معنا در نظر گرفته می شود.

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی آموزشی ، یادگیری زبان دوم ، آموزش به کودکان ، زبان انگلیسی به عنوان زبان خارجی ، رویکرد یادگیری-محور ، روانشناسی رشد