جایگاه عرف در تفسیر قراردادهای تجاری

عرف تجاری یکی از مولفه های بنیادین در تفسیر قراردادهای تجاری به شمار می آید، به ویژه در مواردی که نص صریح یا توافق مشخصی میان طرفین وجود ندارد. در جهانی که پیچیدگی های تجاری روزبه روز افزایش می یابد و قراردادها به ویژه در بستر تجارت بین الملل و اقتصاد دیجیتال روز به روز پیچیده تر می شوند، رجوع به عرف تجاری به عنوان مکمل و مفسر اراده طرفین از اهمیتی فزاینده برخوردار شده است.این تحقیق با رویکرد تطبیقی، به بررسی جایگاه و نقش عرف در فرآیند تفسیر قراردادها در نظام های حقوقی مختلف از جمله نظام کامن لا، رومی-ژرمنی، اسلامی و حقوق بین الملل پرداخته و با استناد به منابع معتبر دکترین، قوانین، رویه های قضایی و اسناد بین المللی مانند کنوانسیون بیع بین المللی کالا (CISG)، نشان می دهد که عرف نه تنها ابزار مکمل بلکه در برخی موارد، نقش اصلی در تکمیل، تعدیل یا حتی اولویت بخشی نسبت به شروط قراردادی ایفا می کند. در این مقاله ضمن تحلیل مبانی نظری و عملی عرف، به نوآوری هایی برای بهبود بهره گیری از آن، به ویژه در بستر تحولات فناوری و تجارت بین المللی نیز پرداخته شده است. در پایان نیز پیشنهادهایی کاربردی برای تقویت بهره برداری از عرف در تفسیر قراردادها در سطوح ملی و فراملی ارائه می گردد.