فناوری و یادگیری: نقش پژوهش های نوین در ارتقاء نظام آموزشی ایران

این پژوهش به بررسی نقش فناوری آموزشی در ارتقاء کیفیت نظام آموزشی ایران می پردازد و بر ادغام ابزارهای دیجیتال، هوش مصنوعی و پلتفرم های آنلاین در فرایند آموزش و یادگیری تمرکز دارد. با وجود پیشرفت های جهانی در فناوری، نظام آموزشی ایران همچنان با چالش هایی مانند شکاف دیجیتال، مقاومت سازمانی و کمبود محتوای بومی مواجه است. طرح هایی مانند "شبکه شاد" و آموزش مجازی در دوران همه گیری کووید-۱۹ گام هایی در جهت مدرنیزه کردن آموزش بوده اند، اما اجرای کامل فناوری نیاز به راهکارهای جامع دارد. فرضیات پژوهش شامل تاثیر فناوری بر افزایش انگیزه و یادگیری عمیق دانش آموزان، شکاف دیجیتال به عنوان مانع اصلی دسترسی عادلانه، و ضرورت توانمندسازی معلمان و تولید محتوای بومی است. روش تحقیق از رویکرد مختلط استفاده کرده، داده های کمی از عملکرد دانش آموزان در مدارس هوشمند و داده های کیفی از مطالعات موردی، نظرسنجی معلمان و مصاحبه با کارشناسان جمع آوری شده است. نتایج نشان می دهد ادغام فناوری باعث افزایش ۴۰% مشارکت دانش آموزان و ۳۰% بهبود نمرات شده، اما شکاف دیجیتال در مناطق روستایی و مقاومت معلمان همچنان چالش برانگیز است. تولید محتوای بومی با حمایت دولت ۲۵% افزایش یافته است. در نهایت، فناوری آموزشی پتانسیل دگرگون سازی نظام آموزشی ایران را دارد، اما موفقیت آن به رفع شکاف دیجیتال، توانمندسازی معلمان و تولید محتوای بومی بستگی دارد.

کلیدواژه ها:

فناوری آموزشی ، یادگیری دیجیتال ، هوش مصنوعی در آموزش ، شکاف دیجیتال