راهکارهای افزایش انگیزه دانش آموزان به یادگیری مباحث دینی: رویکردی روانشناختی و تربیتی

هدف پژوهش حاضر، بررسی و تحلیل راهکارهای علمی و کاربردی برای افزایش انگیزه دانش آموزان نسبت به یادگیری مباحث دینی در نظام آموزش و پرورش معاصر است. با توجه به چالش های فرهنگی و اجتماعی دوران مدرن و کاهش علاقه محسوس در میان برخی از دانش آموزان به این حوزه، این مقاله به دنبال پاسخ به این پرسش اصلی است که چگونه می توان با بهره گیری از یافته های روانشناسی تربیتی و الگوهای نوین تدریس، انگیزش درونی دانش آموزان را برای درک و پذیرش مفاهیم دینی تقویت کرد. روش تحقیق در این مقاله، توصیفی-تحلیلی و مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای و اسنادی است. در این راستا، ابتدا به تبیین ماهیت انگیزه و اهمیت آن در یادگیری پرداخته شده و سپس پیشینه پژوهش های داخلی و خارجی مورد بررسی قرار گرفته است. در بخش اصلی مقاله، با تکیه بر نظریه های برجسته روانشناختی نظیر «نظریه خودمختاری» (Self-Determination Theory)، «نظریه انتظار-ارزش» (Expectancy-Value Theory) و «نظریه اسناد» (Attribution Theory)، راهکارهای عملیاتی ارائه می شود. این راهکارها شامل تاکید بر سه نیاز بنیادین روانی (خودمختاری، شایستگی و ارتباط)، پیوند مفاهیم دینی با مسائل عینی و کاربردی زندگی دانش آموزان، به کارگیری روش های تدریس دانش آموزمحور و پرسش محور، استفاده هوشمندانه از فناوری های نوین و تقویت نقش الگویی معلم است. نتیجه گیری نهایی نشان می دهد که گذار از رویکردهای سنتی، تلقینی و حافظه محور به رویکردهای مبتنی بر تفکر انتقادی، درگیری عاطفی و معنایابی شخصی، کلید اصلی موفقیت در این عرصه است.

کلیدواژه ها:

انگیزه تحصیلی ، یادگیری دینی ، تعلیم و تربیت اسلامی ، روانشناسی تربیتی ، روش های نوین تدریس ، دانش آموزان