تاثیر ارتباط مستمر بین والدین و مدرسه بر رفتارهای انضباطی و عملکرد تحصیلی دانش آموزان

هدف این پژوهش، بررسی تحلیلی و تبیین تاثیر ارتباط مستمر و دوسویه بین والدین و مدرسه بر دو متغیر کلیدی در حیات آموزشی دانش آموزان، یعنی رفتارهای انضباطی و عملکرد تحصیلی، می باشد. نظام آموزشی مدرن، دانش آموز را محصول یک اکوسیستم پیچیده می داند که در آن خانه و مدرسه به عنوان دو رکن اساسی، نقشی تعیین کننده ایفا می کنند. گسست یا ضعف در کانال های ارتباطی میان این دو نهاد می تواند منجر به ناهماهنگی در پیام های تربیتی، کاهش نظارت، و در نهایت بروز مشکلات انضباطی و افت تحصیلی شود. این مقاله با بهره گیری از روش تحقیق توصیفی-تحلیلی و با استناد به مطالعات کتابخانه ای، به بررسی مبانی نظری، پیشینه پژوهش و دیدگاه های مختلف در این حوزه می پردازد. یافته ها نشان می دهد که ارتباط موثر و مداوم، که در قالب هایی چون جلسات انجمن اولیا و مربیان، گزارش های دوره ای، تماس های تلفنی، و استفاده از پلتفرم های دیجیتال صورت می گیرد، به شکل معناداری با بهبود رفتارهای انضباطی و ارتقاء عملکرد تحصیلی دانش آموزان همبستگی مثبت دارد. این ارتباط با ایجاد یک جبهه تربیتی واحد، افزایش انگیزه دانش آموز، نظارت مشترک بر تکالیف و فعالیت ها، و مداخله بهنگام در مشکلات نوظهور، به تحقق اهداف آموزشی کمک شایانی می کند. در پایان، ضمن نتیجه گیری، پیشنهاداتی کاربردی برای تقویت این مشارکت حیاتی به سیاست گذاران آموزشی، مدیران مدارس و والدین ارائه می گردد.

کلیدواژه ها:

ارتباط والدین و مدرسه ، مشارکت والدین ، رفتارهای انضباطی ، عملکرد تحصیلی ، اکوسیستم آموزشی.