تحلیل گفتمان انتقادی عدالت آموزشی در سند تحول بنیادین آموزش و پرورش: مطالعه موردی دوره ابتدایی

این پژوهش به بررسی انتقادی مفهوم عدالت آموزشی در سند تحول بنیادین آموزش و پرورش با تمرکز بر دوره ابتدایی می پردازد. با استفاده از روش تحلیل گفتمان، متن سند و مصاحبه های انجام شده با خبرگان آموزشی مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها نشان می دهد که اگرچه مفاهیم مرتبط با عدالت به کرات در سند مورد اشاره قرار گرفته اند، اما این مفهوم عمدتا به ابعاد کمی و دسترسی فیزیکی محدود شده است. تحلیل محتوای سند بیانگر آن است که مفاهیم کیفی عدالت آموزشی مانند تنوع محتوای آموزشی، روش های تدریس و ارزشیابی کمتر مورد توجه قرار گرفته اند. همچنین بین گفتمان مدرسه محوری مطرح شده در سند و رویکرد متمرکز حاکم بر نظام آموزشی تناقض آشکاری مشاهده می شود. از دیگر یافته های مهم می توان به غفلت نسبی از نیازهای گروه های خاص مانند دانش آموزان با نیازهای ویژه و تفاوت های فرهنگی اشاره کرد. نتایج این مطالعه حاکی از ضرورت بازتعریف مفهوم عدالت آموزشی در اسناد سیاستی است. به نظر می رسد تحقق عدالت واقعی مستلزم توجه همزمان به ابعاد کمی و کیفی آموزش، در نظر گرفتن تنوع فرهنگی و منطقه ای، و نیز ایجاد سازوکارهای مناسب برای مشارکت ذینفعان محلی باشد. این پژوهش راهکارهایی برای اصلاح گفتمان عدالت در اسناد آتی و بهبود اجرای آن در سطح مدارس ارائه می دهد.

کلیدواژه ها:

عدالت آموزشی ، سند تحول بنیادین ، تحلیل گفتمان انتقادی ، دوره ابتدایی