بررسی نوآوری های روان شناختی در حمایت از یادگیری کودکان استثنایی

آموزش و پرورش نقش بنیادینی در شکل گیری سرمایه انسانی و اجتماعی ایفا می کند؛ ازاین رو، از آن انتظار می رود نسل امروز را برای زیستن در جامعه فردا آماده سازد. با توجه به اهمیت فزاینده دانش در زندگی اجتماعی، آگاهی از وضعیت و ماهیت علم، شیوه های تولید آن و وابستگی روزافزون جوامع به دانش، امری ضروری است که نه تنها برای دانشمندان، بلکه برای همه افراد باید بخشی جدایی ناپذیر از آموزش عمومی تلقی شود. در این میان، حرفه معلمی مستلزم برخورداری از مجموعه ای از مهارت های تخصصی است که از جمله می توان به مهارت های ارتباطی، روش های تدریس حرفه ای، دانش محتوایی، منش معلمی و توانایی طراحی و اجرای فعالیت های آموزشی اثربخش اشاره کرد. هدف از توسعه این مهارت ها، ایجاد تحولی معنادار در فرایند یاددهی–یادگیری و ارتقای کیفیت آموزش دانش آموزان از طریق آمادگی و توانمندسازی معلمان است. زمانی که معلمان به سطح مناسبی از تخصص در این مهارت ها دست یابند، می توانند از دانش و تجربیات خود به گونه ای بهره برداری کنند که مسیر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان را هموار سازند. معلمی حرفه ای است که نیازمند توانایی های چندبعدی و صرف انرژی روانی و جسمی فراوان است. یک معلم باید جامعه شناس باشد تا با درک شرایط اجتماعی و مقتضیات زمان، دانش آموزان را برای ورود موثر به جامعه آماده کند؛ باید روانشناس باشد تا نیازهای عاطفی و روانی دانش آموزان را بشناسد و بتواند آنان را به عنوان افرادی سالم و متعادل به جامعه تحویل دهد. همچنین، معلم باید همچون یک انسان شناس، به قلمرو ذهنی و فرهنگی کودکان و نوجوانان وارد شود، دنیای درونی آن ها را درک کرده و با آداب و ویژگی های دوره رشد آشنا باشد. درک صحیح از این مراحل تحولی، به معلم امکان می دهد تا نقش تربیتی خود را به گونه ای موثرتر ایفا کند و محیطی حمایت گر و الهام بخش برای یادگیری فراهم سازد.

کلیدواژه ها:

نوآوری های روان شناختی ، کودکان استثنایی