بررسی تاثیر خانواده و مدرسه در پیشرفت تحصیلی و روحیه کودکان با نیازهای خاص

کودکان با نیازهای خاص، به عنوان یکی از حساس ترین گروه های جامعه، برای رشد همه جانبه و موفقیت در مسیر تحصیلی و زندگی فردی خود، به حمایت های ویژه ای از سوی خانواده و مدرسه نیاز دارند. این مقاله به بررسی نقش دو نهاد کلیدی یعنی خانواده و مدرسه در ارتقاء پیشرفت تحصیلی و تقویت روحیه کودکان با نیازهای خاص می پردازد. خانواده، به عنوان نخستین نهاد تربیتی، با ایجاد محیطی امن، محبت آمیز و درک کننده، زمینه ساز رشد عاطفی و روانی کودک می شود و نقش تعیین کننده ای در پذیرش شرایط ویژه فرزند و ایجاد نگرش مثبت نسبت به توانایی های او دارد. در کنار آن، مدرسه با بهره گیری از معلمان آگاه، امکانات آموزشی متناسب و برنامه های حمایتی، می تواند نقش مهمی در شکوفایی استعدادها، افزایش اعتماد به نفس و ارتقای عملکرد تحصیلی این کودکان ایفا کند.در این مقاله، با بهره گیری از منابع علمی، مطالعات موردی و پژوهش های مرتبط، به تبیین نحوه تعامل موثر خانواده و مدرسه پرداخته شده و نشان داده می شود که ارتباط هماهنگ و همدلانه میان این دو نهاد، اثرات قابل توجهی در رشد تحصیلی، اجتماعی و روانی کودکان با نیازهای خاص دارد. همچنین، موانع موجود در مسیر همکاری خانواده و مدرسه و راهکارهای پیشنهادی برای تقویت این همکاری مورد بررسی قرار گرفته است.نتایج نشان می دهد که زمانی که خانواده و مدرسه به صورت هماهنگ و فعال در کنار کودک قرار گیرند، احتمال موفقیت تحصیلی و بهبود روحیه کودک به طور قابل توجهی افزایش می یابد. بر این اساس، پیشنهاد می شود سیاست گذاری ها و برنامه های آموزشی، توجه ویژه ای به تقویت ارتباط سه جانبه میان کودک، خانواده و مدرسه داشته باشند

کلیدواژه ها:

کودکان با نیازهای خاص ، پیشرفت تحصیلی ، حمایت خانوادگی ، نقش مدرسه ، سلامت روان