بررسی عوامل روانشناختی موثر بر گرایش دانش آموزان مشهد به ورزش های تیمی در مقابل ورزش های انفرادی

رو هدف پژوهش حاضر بررسی عوامل روانشناختی موثر بر گرایش دانش آموزان مشهد به ورزش های تیمی در مقابل ورزش های انفرادی بود. این پژوهش از نظر هدف تحقیق، کاربردی؛ از منظر ماهیت، آمیخته (کیفی-کمی) و از نظر شیوه جمع آوری داده ها به صورت میدانی بود. در این پژوهش ابتدا با مصاحبه با خبرگان تحقیق شامل اساتید مدیریت ورزشی، روانشناسان ورزشی، مربیان ورزش های تیمی و انفرادی و جامعه شناسان ورزشی پرسشنامه تحقیق طراحی شد. سپس پرسشنامه تحقیق بین تمامی اعضای جامعه آماری شامل دانش آموزان دختر و پسر مقطع متوسطه اول و دوم مشهد توزیع شد . تجزیه و تحلیل داده ها در این پژوهش در بخش آمار توصیفی شامل بررسی ویژگی های جمعیت شناختی، میانگین و انحراف معیار متغیرهای تحقیق بود. در بخش آمار استنباطی از آزمون رتبه بندی فریدمن برای اولویت بندی عوامل روانشناختی موثر بر گرایش دانش آموزان مشهد به ورزش های تیمی در مقابل ورزش های انفرادی با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ۲۶ استفاده شد. یافته های آزمون رتبه بندی فریدمن نشان داد که بین مولفه های شناسایی شده از نظر اولویت تفاوت معنی داری وجود دارد و به ترتیب اهمیت شامل مولفه های انگیزش ورزشی، خودکارآمدی ورزشی، عزت نفس، اضطراب رقابتی، حمایت اجتماعی در ورزش و ترجیح نوع ورزش می باشد. در یک نتیجه گیری کلی باید ذکر کرد گرایش دانش آموزان مشهد به ورزش های تیمی یا انفرادی، یک انتخاب ساده نیست، بلکه محصول یک تعامل دینامیک از عوامل روانشناختی درونی و حمایت های محیطی است. انگیزش به عنوان عامل محرک، شخصیت به عنوان چارچوب زیربنایی، و خودکارآمدی به عنوان باور به توانایی، از برجسته ترین پیش بینی کننده های این گرایش ها هستند. این یافته ها، نه تنها به درک عمیق تر روانشناسی ورزش در بستر بومی کمک می کند، بلکه راه را برای طراحی مداخلات آموزشی و پرورشی هدفمند هموار می سازد. درک این اولویت ها و تعاملات، به مسئولان ورزشی و پرورشی اجازه می دهد تا برنامه هایی را توسعه دهند که با نیازهای روانشناختی دانش آموزان همسو بوده و آن ها را به سمت مشارکت پایدار و لذت بخش در ورزش هدایت کند.

کلیدواژه ها:

عوامل روانشناختی ، ورزش های تیمی ، ورزش های انفرادی ، دانش آموزان ، مشهد