بررسی اثر استفاده از نمایشنامه خوانی برتقویت مهارت گفتاری و اعتماد به نفس دانش آموزان

هدف این پژوهش بررسی اثر استفاده از نمایشنامه خوانی بر تقویت مهارت گفتاری و اعتمادبه نفس دانش آموزان در کلاس های متوسطه اول است. پژوهش حاضر از نوع مروری و تحلیلی است و بر اساس مطالعات و تحقیقات داخلی و خارجی مرتبط با آموزش فعال ادبیات و تکنیک های نمایشی انجام شده است. یافته های بررسی منابع نشان می دهد که نمایشنامه خوانی به عنوان یک روش آموزشی فعال، فرصت های تمرینی متنوع برای بیان شفاهی و بروز خلاقیت فراهم می آورد و باعث افزایش مشارکت دانش آموزان در کلاس می شود. همچنین، دانش آموزانی که در فعالیت های نمایشی شرکت می کنند، اعتمادبه نفس بیشتری در بیان عقاید و تحلیل متون ادبی دارند و توانایی آن ها در مهارت های گفتاری به طور محسوسی ارتقا می یابد .یافته های پژوهش نشان می دهد که نمایشنامه خوانی با ایجاد محیطی حمایتگر و تعامل محور، نه تنها مهارت های گفتاری دانش آموزان را افزایش می دهد، بلکه موجب کاهش ترس از سخنرانی، اضطراب کلاسی و ناکامی در بیان افکار می شود. علاوه بر این، مشارکت فعال در اجرای نمایشنامه، توانایی دانش آموزان را در تحلیل ادبیات و بیان خلاقانه احساسات و ایده ها تقویت می کند.نتیجه گیری کلی این پژوهش حاکی از آن است که استفاده از نمایشنامه خوانی به عنوان یک ابزار آموزشی تعاملی و خلاق، می تواند بهبود قابل توجهی در مهارت های گفتاری و اعتمادبه نفس دانش آموزان ایجاد کند و توصیه می شود که معلمان ادبیات فارسی از این روش برای ارتقای توانایی های ارتباطی و آموزشی دانش آموزان بهره مند شوند.

کلیدواژه ها:

نمایشنامه خوانی ، مهارت گفتاری ، اعتمادبه نفس ، آموزش فعال ، دانش آموزان