مقایسه بازداری پاسخ و تاب آوری روانشناختی در دانش آموزان با اختلال یادگیری خاص و عادی

هدف از این پژوهش، مقایسه بازداری پاسخ و تاب آوری روانشناختی در دانش آموزان با اختلال یادگیری خاص و دانش آموزان عادی بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان ۱۰ تا ۱۲ ساله دارای اختلال یادگیری خاص و دانش آموزان عادی مدارس ابتدایی منطقه ۴ شهر تهران در سال تحصیلی ۱۴۰۴-۱۴۰۳ بود. روش پژوهش توصیفی از نوع علی مقایسه ای بود. حجم نمونه آماری ۶۰ نفر (۳۰ نفر با اختلال یادگیری خاص و ۳۰ نفر عادی) بود که به صورت نمونه گیری در دسترس برای گروه دارای اختلال و نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای برای گروه عادی انتخاب شدند. در این پژوهش، برای جمع آوری داده ها از آزمون استروپ ماه و خورشید (آرشی بالد و کرنز، ۱۹۹۰) و مقیاس تاب آوری کودک و نوجوان ( انگار و لیبنبرگ ، ۲۰۰۹) استفاده شد. جهت تحلیل داده ها از آزمون تحلیل واریانس تک متغیری از طریق نرم افزارSPSS نسخه۲۶ استفاده شد. یافته-های پژوهش نشان داد که از نظر بازداری پاسخ و تاب آوری روانشناختی بین دانش آموزان با اختلال یادگیری خاص و عادی تفاوت معناداری وجود دارد (۰۱/۰P<). می توان نتیجه گرفت که دانش آموزان با اختلال یادگیری خاص در مقایسه با دانش آموزان عادی، از نظر بازداری پاسخ و تاب آوری روانشناختی در وضعیت پایین تری قرار دارند.

کلیدواژه ها:

اختلال یادگیری خاص ، بازداری پاسخ ، تاب آوری روانشناختی