مقایسه اثربخشی یادگیری معکوس با آموزش سنتی بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان در درس ریاضی پایه چهارم ابتدایی

زمینه و هدف: نظام آموزشی امروز با چالش های متعددی مواجه است. روش سنتی تدریس مبتنی بر سخنرانی معلم و دریافت منفعلانه مطالب توسط دانش آموزان، به ویژه در دروس مفهومی مانند ریاضیات، اغلب منجر به مشارکت سطحی و حفظیات کوتاه مدت می شود. در مقابل، یادگیری معکوس به عنوان مدلی نوین از یادگیری ترکیبی، تلاش می کند آموزش مستقیم را به خارج از کلاس منتقل کرده و فضای کلاس را به محیطی فعال، مشارکتی و تعاملی تبدیل نماید. هدف پژوهش حاضر، مقایسه اثربخشی مدل یادگیری معکوس با روش سنتی بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان پایه چهارم ابتدایی در درس ریاضی است.روش شناسی: این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون–پس آزمون و گروه کنترل انجام شد. جامعه آماری شامل دانش آموزان پایه چهارم یک دبستان دولتی در شهر [نام شهر] بود. دو کلاس (۶۰ نفر) به صورت در دسترس انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش (۳۰ نفر) و کنترل (۳۰ نفر) جایگزین شدند. گروه آزمایش به مدت چهار هفته با مدل یادگیری معکوس آموزش دیدند و گروه کنترل با روش سنتی تدریس شدند. ابزار گردآوری داده ها، آزمون پیشرفت تحصیلی معلم ساخت در مبحث کسرها بود که روایی محتوایی آن توسط خبرگان تایید و پایایی آن با آلفای کرونباخ ۰/۸۴ محاسبه شد. داده ها با آزمون کوواریانس چندمتغیره تحلیل گردید.یافته ها: نتایج نشان داد پس از کنترل پیش آزمون، میانگین نمرات پس آزمون گروه آزمایش به طور معناداری بالاتر از گروه کنترل بود (F(۱,۵۷)=۱۵.۲۳, p<۰.۰۰۱, η²=۰.۲۱۱). این یافته ها نشان دهنده اثر مثبت و قوی یادگیری معکوس بر پیشرفت تحصیلی است.

کلیدواژه ها:

یادگیری معکوس ، آموزش سنتی ، پیشرفت تحصیلی ، آموزش ریاضی ، آموزش ابتدایی ، یادگیری ترکیبی