تاثیر ابعاد روان شناختی، زیستی و محیطی بر رشد فکری

در این تحقیق به بررسی جامع تعامل پیچیده میان ابعاد روانشناختی و زیست محیطی در شکل گیری و توسعه رشد فکری می پردازد. دیدگاه های سنتی که رشد فکری را صرفا نتیجه توانایی های ذاتی یا عوامل بیولوژیکی می دانستند، در حال حاضر با رویکردهای نوین و چندوجهی جایگزین شده اند. این پژوهش با تکیه بر مدل های تعاملی، نشان می دهد که صفات شخصیتی مانند گشودگی به تجربه و وظیفه شناسی، به عنوان عوامل کلیدی روانشناختی، نقشی محوری در انگیزش درونی برای یادگیری و پشتکار فکری ایفا می کنند. . به طور همزمان، عوامل زیست محیطی مانند محیط اجتماعی و تربیت، به عنوان بستری برای بروز و شکوفایی این توانایی ها عمل می کنند. در این پژوهش بر اهمیت رویکردی کل نگر تاکید دارد که در آن شخصیت، زیست شناسی و محیط به صورت پویا با یکدیگر در تعاملند تا مسیر رشد فکری فرد را تعیین کنند. این پژوهش نه تنها دیدگاه های جبرگرایانه را به چالش می کشد، بلکه به کاربردهای عملی در حوزه های آموزش و پرورش نیز اشاره می کند و مسیری برای طراحی محیط های یادگیری بهینه پیشنهاد می دهد.