بررسی چالش های تامین تجهیزات کمک آموزشی در مدارس استثنایی و تاثیر آن بر تدریس ادبیات فارسی

مدارس استثنایی به دلیل ارائه خدمات آموزشی به دانش آموزان با نیازهای ویژه، نیازمند تجهیزات و ابزارهای کمک آموزشی متنوع و متناسب با شرایط خاص این دانش آموزان هستند. این تجهیزات شامل ابزارهای دیداری، شنیداری، فناوری های کمکی، وسایل آموزشی لمسی و سایر امکاناتی است که می تواند فرآیند یادگیری را برای دانش آموزان تسهیل کند. یکی از دروس مهم در این مدارس، درس ادبیات فارسی است که نقش اساسی در توسعه مهارت های زبانی، تقویت توانایی های شناختی، ارتقای سواد خواندن و نوشتن و همچنین شکل گیری هویت فرهنگی دانش آموزان ایفا می کند. با این حال، در بسیاری از مدارس استثنایی، تامین تجهیزات کمک آموزشی با چالش های متعددی روبه رو است که این مسئله بر کیفیت تدریس و یادگیری در درس ادبیات فارسی تاثیر مستقیم دارد. در این پژوهش، هدف بررسی چالش های موجود در فرآیند تامین تجهیزات کمک آموزشی در مدارس استثنایی و تحلیل اثرات کمبود یا نبود این امکانات بر کیفیت تدریس درس ادبیات فارسی است. روش تحقیق توصیفی–تحلیلی بوده و با استفاده از داده های گردآوری شده از معلمان، مدیران و کارشناسان آموزش و پرورش، موانع و محدودیت های موجود شناسایی شده است. یافته ها نشان می دهد که اصلی ترین چالش ها شامل کمبود بودجه اختصاصی برای مدارس استثنایی، نبود سیاست های مشخص در زمینه تامین و توزیع عادلانه تجهیزات، عدم آشنایی معلمان با استفاده از ابزارهای فناوری محور، و محدودیت های زیرساختی از جمله نبود اینترنت پایدار یا تجهیزات مناسب در محیط آموزشی است. نتایج حاکی از آن است که کمبود تجهیزات کمک آموزشی تاثیر منفی چشمگیری بر تدریس درس ادبیات فارسی دارد. در نبود ابزارهای دیداری و شنیداری، معلمان ناگزیرند به روش های سنتی آموزش متکی باشند، که این امر برای دانش آموزان با نیازهای خاص نه تنها یادگیری را دشوار می کند، بلکه انگیزه آنان را نیز کاهش می دهد. همچنین، استفاده از فناوری های کمکی مانند نرم افزارهای خواندن متون یا دستگاه های برجسته نگار می تواند به بهبود کیفیت آموزش کمک شایانی کند، اما هزینه بالای این تجهیزات مانعی جدی برای دسترسی مدارس به آن ها محسوب می شود. تحلیل داده ها نشان می دهد که عدم دسترسی کافی به تجهیزات آموزشی منجر به پایین آمدن سطح درک مفاهیم، کاهش توانایی تحلیل و تفسیر متون ادبی، و ضعف در مهارت نوشتاری دانش آموزان می شود. این مسئله به ویژه در دانش آموزانی که دارای اختلالات بینایی یا شنوایی هستند، نمود بیشتری پیدا می کند. همچنین، عدم وجود منابع کمک آموزشی مناسب، موجب می شود معلمان برای رفع نیازهای یادگیری این گروه از دانش آموزان زمان بیشتری صرف کنند، که این امر فشار کاری آن ها را افزایش می دهد. در نهایت، نتایج این پژوهش بر ضرورت طراحی و اجرای برنامه های جامع برای تامین تجهیزات کمک آموزشی در مدارس استثنایی تاکید دارد.

کلیدواژه ها:

مدارس استثنایی ، تجهیزات کمک آموزشی ، تدریس ادبیات فارسی ، فناوری های آموزشی ، عدالت آموزشی