تاثیر یادگیری تلفیقی (Blended Learning) بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان ابتدایی در دروس ریاضی

هدف این پژوهش بررسی تاثیر یادگیری تلفیقی (Blended Learning) بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان ابتدایی در درس ریاضی بود. نوآوری اصلی این مطالعه در تمرکز بر تلفیق آموزش حضوری و آنلاین و تحلیل اثر آن بر عملکرد تحصیلی دانش آموزان دوره ابتدایی ایران است. روش پژوهش از نوع پژوهش کمی-تطبیقی (quasi-experimental) با طرح پیش آزمون و پس آزمون و گروه کنترل و آزمایش بود. جامعه پژوهش شامل دانش آموزان پایه سوم و چهارم ابتدایی مدارس بود که ۶۰ نفر به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. داده ها از طریق آزمون پیشرفت تحصیلی ریاضی، پرسشنامه نگرش به یادگیری و مشاهده کلاس ها جمع آوری شدند و تحلیل داده های کمی با استفاده از t-test و ANOVA انجام شد. یافته ها نشان داد که دانش آموزان گروه آزمایش که از یادگیری تلفیقی بهره بردند، نسبت به گروه کنترل پیشرفت تحصیلی بالاتری داشتند (p < ۰.۰۰۱) و انگیزه، تعامل و رضایت آن ها نیز افزایش یافته بود. مشاهدات کلاس نشان داد که فعالیت های تعاملی و استفاده از منابع دیجیتال مشارکت فعال دانش آموزان را تقویت کرده است. نتایج پژوهش نشان می دهد که یادگیری تلفیقی می تواند یک راهکار موثر برای بهبود کیفیت آموزش ریاضی در مدارس ابتدایی ایران باشد و به معلمان و برنامه ریزان آموزشی کمک کند تا روش های آموزش جذاب و کارآمد را به کار گیرند.

کلیدواژه ها:

یادگیری تلفیقی ، پیشرفت تحصیلی ، آموزش ریاضی ، مدارس ابتدایی ، روش های فعال