نقش فعالیت های حرکتی ساختارمند در رشد اجتماعی و هیجانی دانش آموزان در نظام آموزشی

رشد اجتماعی و هیجانی به عنوان پایه های اساسی سلامت روان و موفقیت در زندگی، از مهم ترین اهداف نظام های آموزشی پویا محسوب می شود. در دهه های اخیر، رویکردهای سنتی مبتنی بر آموزش های کلاسی برای پرورش این ابعاد، با چالش هایی روبرو شده و نیاز به راهبردهای جایگزین و مکمل احساس می شود. این مقاله مروری با هدف تحلیل عمیق و تبیین نقش فعالیت های حرکتی ساختارمند به عنوان یک ابزار تربیتی قدرتمند در ارتقای رشد اجتماعی و هیجانی دانش آموزان تدوین شده است. فعالیت های حرکتی ساختارمند، فراتر از تمرینات بدنی صرف، به مجموعه ای از بازی ها و ورزش های هدفمند اطلاق می شود که تحت قوانین مشخص و با نظارت مربیان اجرا شده و فرصت های بی بدیلی برای یادگیری و تمرین مهارت های بین فردی و درون فردی فراهم می آورند. در این مقاله، با استناد به مبانی نظری حوزه های روان شناسی رشد، علوم اعصاب و علوم ورزشی، به تشریح مکانیسم هایی پرداخته می شود که از طریق آن ها، این فعالیت ها به بهبود مهارت هایی نظیر همدلی، همکاری، خودکنترلی، مدیریت هیجانات و حل تعارض منجر می شوند. بررسی یافته های پژوهشی نشان می دهد که مشارکت منظم در این برنامه ها با افزایش انسجام گروهی، کاهش پرخاشگری، تقویت عزت نفس و بهبود توانایی درک و ابراز هیجانات در دانش آموزان ارتباط مستقیم دارد. این مقاله در نهایت بر ضرورت بازنگری در جایگاه تربیت بدنی در مدارس و حرکت به سوی طراحی برنامه های حرکتی یکپارچه با اهداف پرورشی نظام آموزشی تاکید می ورزد تا از این ظرفیت عظیم برای پرورش نسلی توانمند از نظر اجتماعی و هیجانی بهره برداری شود.

کلیدواژه ها:

فعالیت حرکتی ساختارمند ، رشد اجتماعی ، رشد هیجانی ، هوش هیجانی ، مهارت های اجتماعی ، دانش آموزان