پیشگیری از بزهکاری در حقوق ایران

جامعه ناگزیر است ابزارهایی را برای جلوگیری از انحراف اعضا از معیارهای پذیرفته شده رفتار اجتماعی به کارگیرد و تداوم نظم اجتماعی را محقق نماید. در این راستا پیشگیری از بزهکاری مستلزم آن است که علاوه بر طی نمودن مطلوب فرایند جامعه پذیری در مراحل مختلف رشد، در طی این مراحل عوامل نفوذ اجتماعی (خانواده، مدرسه، همسالان و رسانه ها)، ابزارهایی را به کار گیرند. تا تداوم عمل کودکان و نوجوانان به هنجارهای اجتماعی تضمین شود. وجود مقررات انضباطی نامتناسب و غیراستدلالی، عدم قاطعیت اولیای مدرسه در اعمال مقررات انظباطی، غلبه جنبه تنبیهی بر جنبه اصلاحی مقررات، ضمانت اجراهای آسیب زا از جمله اخراج از کلاس و مدرسه و بی توجهی اولیای مدرسه نسبت به نشانه های خطر گرایش به بزهکاری از جمله وقوع زورگویی در مدرسه، روابط با همسالان و افت تحصیلی دانش آموزان، بی توجهی معلم و اولیای مدرسه نسبت به حالات روحی و روانی آسیب زا در دانش آموزان از جمله وجود ترس و افسردگی و نوع تدریس معلم کارکرد کنترلی مدرسه بر رفتار دانش آموز را زایل خواهد نمود. برای پیشگیری از بزهکاری اطفال و نوجوانان پیشگیری وضعی از جرم با راهکارهای پیشگیری رشد مدار و جامعه مدار باید نقاط کور یکدیگر را روشن ساخته تا به این ترتیب از دستاوردهای متقابل هم در جهت تکمیل روشهای پیشگیری از بزهکاری که هدف مشترک همه آنهاست. و جلوگیری از افراط و تفریط های بی جا در رابطه با مشکل بزهکاری کمال بهره برداری حاصل شود. نتیجه دیگری که می توان اشاره کرد این است که در بسیاری از موارد، مرز بین بزهکاری و بزه دیدگی طفل مبهم بوده و تشخیص آن بسیار دشوار است. با توجه به رابطه ی موجود بین بزه دیدگی و بزهکاری طفل، مبارزه با بزه دیدگی می تواند نقش موثری در پیشگیری از بزهکاری، ایفا نماید. به طور کلی، سیاست جنایی ایران در این زمینه می بایستی مبتنی بر مبارزه با بزه دیدگی و حمایت از طفل بزهکار باشد.

کلیدواژه ها:

بزهکاری ، پیشگیری ، حقوق ایران