تاثیر نقش تمرینات پیلاتس در ارتقاء بهزیستی روان شناختی کودکان با اختلال طیف اوتیسم

هدف این پژوهش بررسی اثر برنامه ریزی شده تمرینات پیلاتس بر ارتقاء بهزیستی روان شناختی کودکان ۷ تا ۱۲ سال مبتلا به اختلال طیف اوتیسم بود. مطالعه به شیوه نیمه تجربی و با طرح پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل انجام شد. ۲۴ دانش آموز اوتیسمی واجد شرایط، به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (هر کدام ۱۲ نفر) قرار گرفتند. گروه آزمایش طی هشت هفته، سه جلسه در هفته و هر جلسه ۴۵ دقیقه، تمرینات استاندارد پیلاتس را انجام داد. بهزیستی روان شناختی با استفاده از پرسشنامه ریف (Ryff) و با شش مولفه اصلی سنجیده شد. نتایج تحلیل آماری (آزمون t مستقل) نشان داد که تمرینات پیلاتس باعث افزایش معنادار در «پذیرش خود»، «روابط مثبت با دیگران» و «تسلط بر محیط» (P < ۰.۰۵) شد، در حالی که سایر مولفه ها تغییر معناداری نداشتند. یافته ها پیشنهاد می کند که پیلاتس به عنوان رویکردی چندبعدی، با ترکیب تقویت جسمانی و تمرکز ذهنی، می تواند برای بهبود کیفیت زندگی روانی-اجتماعی کودکان اوتیسمی به کار گرفته شود.

کلیدواژه ها:

پیلاتس ، بهزیستی روان شناختی ، پذیرش خود ، روابط مثبت ، اختلال طیف اوتیسم