اثربخشی برنامه های پرورشی و تربیتی در کاهش پرخاشگری دانش آموزان

پرخاشگری در میان دانش آموزان یکی از چالش های مهم روان شناختی و رفتاری است که تاثیرات منفی عمیقی بر فرآیندهای یادگیری، روابط اجتماعی و سلامت روانی آنان دارد. در سال های اخیر، برنامه های آموزش مهارت های اجتماعی به عنوان یکی از راهکارهای موثر در مدیریت و کاهش رفتارهای پرخاشگرانه مطرح شده اند. این مقاله مروری با هدف بررسی جامع و تحلیلی اثربخشی این برنامه ها بر کاهش پرخاشگری در محیط مدرسه انجام شده است. مطالعات مختلف نشان می دهند که آموزش مهارت هایی نظیر حل مسئله، کنترل هیجان، ارتباط موثر، همدلی و مدیریت استرس می تواند توانمندی های دانش آموزان را در مواجهه با موقعیت های پرتنش افزایش داده و رفتارهای پرخاشگرانه را به طور معناداری کاهش دهد. علاوه بر این، برنامه های چندوجهی که شامل مشارکت خانواده و مدرسه هستند، نتایج بهتری نسبت به آموزش های صرفا فردی دارند. تحلیل مطالعات موجود نشان می دهد که اثربخشی این برنامه ها وابسته به مدت زمان آموزش، روش های به کاررفته و زمینه فرهنگی دانش آموزان است. با وجود محدودیت هایی همچون تنوع در طراحی پژوهش ها و تفاوت در معیارهای سنجش پرخاشگری، شواهد کلی بیانگر تاثیر مثبت آموزش مهارت های اجتماعی بر بهبود رفتارهای اجتماعی و کاهش پرخاشگری در میان دانش آموزان است. در پایان، پیشنهاد می شود برای بهبود نتایج، طراحی برنامه های آموزشی به صورت ترکیبی، مستمر و متناسب با نیازهای فرهنگی و روانی دانش آموزان مورد توجه قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

آموزش مهارت های اجتماعی ، پرخاشگری دانش آموزان ، کنترل هیجان ، رفتارهای پرخاشگرانه ، برنامه های روان شناختی.