بررسی تاثیر هشت هفته تمرینات پیلاتس بر بهزیستی روان شناختی و سواد حرکتی دانش آموزان اوتیسمی ۷ تا ۱۲ سال شهر کرمانشاه

هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر هشت هفته تمرینات پیلاتس بر بهزیستی روان شناختی و سواد حرکتی دانش آموزان اوتیسمی ۷ تا ۱۲ سال شهر کرمانشاه بود. جامعه آماری شامل تمامی دانش آموزان با اختلال طیف اوتیسم این محدوده سنی در کرمانشاه در سال ۱۴۰۳ بود که از میان آن ها ۲۴ نفر به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. گروه آزمایش به مدت هشت هفته، سه جلسه در هفته، هر جلسه ۴۵ دقیقه تمرینات پیلاتس را اجرا کردند. برای سنجش بهزیستی روان شناختی از مقیاس ریف (Ryff) و برای ارزیابی سواد حرکتی از آزمون برونینکز-اوزرتسکی استفاده شد. تحلیل داده ها با آزمون t مستقل و وابسته نشان داد تمرینات پیلاتس در بهبود مولفه های «تسلط بر محیط»، «روابط مثبت با دیگران» و «پذیرش خود» از بهزیستی روان شناختی اثر معنادار داشت (P < ۰.۰۵). همچنین، در سواد حرکتی، مولفه های «تعادل» و «قدرت» بهبود معناداری یافتند، اما سرعت واکنش تغییر چشمگیری نداشت. نتایج بیانگر آن است که اجرای سازمان یافته برنامه پیلاتس می تواند به طور هم زمان سلامت روان و توانایی های حرکتی کودکان اوتیسمی را ارتقا دهد.

کلیدواژه ها:

پیلاتس ، بهزیستی روان شناختی ، سواد حرکتی ، اختلال طیف اوتیسم ، کودکان